Rauw, pijnlijk en eerlijk.

Een klein stadje, net tegen het bos in the middle of nowhere, waar slechts enkele honderden mensen wonen er er steeds minder zullen blijven, daar staat ijshockey op nummer één. En het jeugdteam staat op het punt om landskampioen te worden. De halve finale is uiteindelijk de reden dat het hele stadje in rep en roer komt. Vrienden laten vrienden in de steek, vijanden worden elkaars gelijken. Kinderen worden volwassen en niemand ontkomt aan de commotie.
Ik heb dit boek met een ruk uitgelezen. Backman schrijft normaal vooral over sociaal onhandige mensen, waardoor ik ook enige verwachtingen van dit boek had. Het boek is echter héél anders dan zijn normale werk. Het is rauw, pijnlijk en eerlijk, wat zijn normale werken uiteindelijk ook zijn. Toch is het in dit boek anders. Een hele wereld in een afgedankt stadje. De vooroordelen naar jonge vrouwen, het vertrouwen in jonge mannen. Ik heb met een brok in mijn keel gelezen. Benji behoort voor mij tot mijn meest favoriete bijfiguren. Wat een diepgang en toch, wat een vertrouwd persoon. Ik heb genoten, dit soort boeken kom je niet vaak tegen en ik ben blij dat ik het opengeslagen heb.