Kostschoolserie

Hoera, een nieuwe serie van Jenny Colgan! Of nouja, nieuw… wist je dat 'Op Eigen Benen' (in het Engels 'Class') al in 2008 voor het eerst uitkwam? Best al weer even geleden! Ik vertel je graag wat ik van dit boek vond.

Eerst even die leuke cover: wat een plaatje is dit om te zien, die wil je toch gelijk oppakken en mee naar huis nemen? Ik althans wel, en ik had zelfs het geluk om op de huishoudbeurs Jenny Colgan eindelijk in het echt te mogen ontmoeten en dit boek te laten signeren. Wat een feestje was dat, Jenny is zo'n leuke, lieve vrolijke vrouw! Maar goed, dan nu het boek!

De setting van een kostschool in Engeland trok me gelijk aan, maar ik moet zeggen dat ik best iets meer over de omgeving had willen leren, iets meer van dat ruige landschap en het prachtige kasteel dat de kostschool is. Al vrij vlot duiken we in de kennismaking van een grote hoeveelheid personages. Dit boek wordt namelijk verteld vanuit zowel een groepje docenten als wel een groepje leerlingen. Hierdoor vond ik het soms ook even verwarrend wie nou ook al weer wie was - zeker de leerlingen haalde ik nog wel eens door elkaar.

Het verhaal heeft een leuke insteek: Maggie, de docent, die voor het eerst op de school komt - maar ook leerlingen Simone en Fliss die voor het eerst op de kostschool zijn. Vanuit hun ogen lees je hoe hard ze hun best doen om erbij te horen, of juist zo snel mogelijk weg te komen. Daarnaast lees je ook vanuit het perspectief van Veronica, het schoolhoofd. Met al jaren ervaring wil zij het beste voor haar school, maar al die nieuwkomers maken dit soms nog knap lastig.

Leuke insteek dus, maar toch ook een paar minpuntjes in de uitvoering. Doordat er zoveel personages aan het woord zijn, voelt het alsof er niemand echt de diepere laag bereikt. Het blijft allemaal wat oppervlakkig en op het moment dat ik echt het gevoel had dat we de personages beter gingen kennen, was het boek al weer afgelopen. Gelukkig is het nog niet het eind, want deel 2 komt er ook aan! Ik ben door dit boek wel heel nieuwsgierig geworden naar het vroegere leven van Veronica, maar ook hoe het verder zal gaan met Maggie en haar vriend… een flapdrol eerste klas. Want er is een veel leukere mannelijke docent die haar aandacht vraagt… Hopelijk komen we hierachter in deel 2 en zal daar ook meer diepgang in plaatsvinden!

Voor mij had het perspectief van de leerlingen dus ook niet gehoeven. Er komen ook best wat fatshaming en een aantal stereotype momenten in dit boek voor, kleine triggerwarning. Ik denk dat Jenny Colgan met de allerbeste bedoelingen dit boek schreef, maar inmiddels is ze gewoon heel erg gegroeid in haar verhalen. Voor mij was dit boek het nèt niet helemaal, maar ik hoop dat deel 2 het goed maakt (kijk er in ieder geval wel naar uit). En deel 3 is uit 2019 en deel 4 moet nog verschijnen (26 maart in het Engels)… dus ik verwacht in de verdere delen ook echt wel meer van deze serie, zoals we de schrijfstijl van Jenny Colgan nu kennen!