Magie, Afrikaanse invloeden en een boodschap: Adeyemi zet een origineel debuut neer

'Bloed en Beenderen' was al een hype in YA-land voordat het boek überhaupt verschenen was, en ondanks dat ik bang was voor te hoge verwachtingen keek ik heel erg naar dit boek uit. Dit eerste deel in een trilogie gaat over Zélie, die tien jaar na de uitroeiing van de magie de kans krijgt haar volk (de maji) hun magie terug te geven. Dit is echter niet makkelijk in een land waar magie aan alle kanten onderdrukt wordt, dinivers (mensen die krachten kunnen ontwikkelen om maji te worden) als slaven worden gebruikt en de maji als wormen worden gezien. Toch gaat Zélie het avontuur aan en vertrekt ze samen met haar broer en een verloren prinses op reis om de maji hun magie terug te geven, maar dat gaat niet zonder slag of stoot..

Tomi Adeyemi heeft een heel erg vlot, krachtig boek neergezet waar je zo doorheen vliegt zodra je de Afrikaanse termen en het verhaal een beetje begrijpt. De gebeurtenissen stapelen zich wel snel achter elkaar op, wat af en toe wat onrealistisch overkomt, maar tijdens het lezen vond ik dit niet storend. Het zorgt er namelijk voor dat het verhaal niet langdradig wordt, en dat het heel moeilijk is om het boek weg te leggen. Het plot komt niet stil te staan en blijft het hele boek door interessant. De schrijfstijl is niet ingewikkeld, leest prettig en Tomi draait niet lang om zaken heen. Alles is in veel details beschreven, wat er voor zorgt dat de wereld en hoe hij er uit ziet goed duidelijk is, maar ook wat gruwelijke scénes met zich meebrengt.

Iets waar ik ook heel blij van word in dit boek, is de ontwikkeling van de personages. De heftige gebeurtenissen in het boek komen door de reacties van de personages hierdoor veel echter en realistischer over. Door de drie wisselende perspectieven van Zélie, de prins Inan en de verloren prinses Amari zijn de gevoelens en gedachtes van de personages heel duidelijk en maakt dat bepaalde keuzes en uitspraken die ze maken veel logischer.

Het enige wat mij iets tegenviel aan ‘Bloed en Beenderen’ is dat het op mij overkomt dat Tomi wel heel erg veel boodschappen en thema’s in haar boek wilde verwerken, naar mijn gevoel iets te veel. De boodschap die Tomi vooral met haar boek wilde overbrengen, de #BlackLivesMatter, komt goed over, maar wordt overschaduwt door alle andere thema’s in het boek. Een paar voorbeelden zijn racisme, angst voor het onbekende, liefde, vriendschap, machtsmisbruik, politiegeweld, je eigen keuzes maken, ongelijkheid, onderdrukking, voldoen aan de verwachtingen van een ander… Alles komt zo’n beetje naar voren, en dit vond ik het boek op sommige momenten wat onrustig maken. Het voelt een beetje alsof bepaalde YA-kenmerken nog even in het boek gepropt moesten worden, en dat dat uit de hand gelopen is.

Het laatste punt dat ik toch nog even in mijn recensie wil noemen is hoe fantastisch ik de cover vind. Ik vind hem goed bij het verhaal passen en, zeg nou zelf, iedereen wil toch een boek met zo'n mooie cover in zijn boekenkast hebben staan?

Verder ben ik alleen maar positief en groot fan van ‘Bloed en Beenderen’! Door de Afrikaanse cultuur die duidelijk in het boek naar voren komt, is dit boek een nieuwe, frisse wind tussen alle andere YA fantasy. Het bevat diversiteit, magie, actie, spanning en heeft iets waardoor het moeilijk weg te leggen is. Een aanrader voor iedereen die op zoek is naar een nieuwe serie om van te gaan houden en een nieuwe cultuur in YA-boeken. Ik kan in ieder geval niet wachten op het volgende deel, ‘Children of Virtue and Vengeance’!