Een pakkend, vaag mysterie vol leugens en helden

'Wink, Poppy en Midnight' is een goed voorbeeld voor een boek dat je of helemaal niks vindt, of helemaal fantastisch vind. Er zit bijna niks tussenin. Om er achter te komen wat jij van dit boek vindt, zal je het ondanks alle wisselende recensies toch zelf een keer op moeten pakken!

'Wink, Poppy en Midnight' gaat over de gelijknamige hoofdpersonen. Wink is het vreemde, mysterieuze nieuwe buurmeisje van Midnight, Midnight is de lieve, onzekere jongen en Poppy is het boosaardige meisje dat haar perfectie en schoonheid gebruikt om iedereen om haar heen te manipuleren. Er is een held, een schurk en een leugenaar. En als Wink en Midnight op een nacht een vreselijke grap uithalen met Poppy, moet Midnight opnieuw uitvinden wie welke rol heeft.

De uitwerking van de personages vond ik wisselend. April Genevieve Tucholke zet personages neer die uit veel verschillende lagen bestaan, maar dit kwam bij mij op sommige momenten juist verwarrend en onrealistisch over. Op andere momenten vond ik het juist heel bijzonder hoe de personages waren neergezet, je zag heel duidelijk de verschillende gezichten die ze in de wereld om hen heen hadden en hoe ze met hun emoties omgingen.

De eerste helft van dit boek vond ik heerlijk. Het was een boek waar ik echt even rustig van werd in mijn hoofd als ik het las. Wink, Poppy en Midnight gaven me een beetje een sprookjesgevoel, en tegelijkertijd was het heel mysterieus en gaf het verhaal je al zo'n onderbuikgevoel dat er iets aan zat te komen. Ik had totaal geen idee wat er kon gebeuren in de nacht die op de achterflaptekst van het boek genoemd wordt. Zou er iemand doodgaan? Was er een brand? Werden de hoofdpersonen achtervolgt?

Uiteindelijk viel die spannende nacht heel erg tegen. Het boek werd wel spannender naarmate je verder las, maar ik kwam er pas achter dat de piek al was geweest toen ik bijna aan het einde van het boek was. Dat vond ik dus wel een teleurstelling. Wat ook niet meehielp, was dat het verhaal alleen maar vager en vager werd. Het einde vond ik ook heel erg teleurstellend, terwijl ik het boek aan het begin nog wel zo leuk vond! De verwachtingen die April bij je opbouwt de eerste hoofdstukken, komen niet uit als je het boek uit hebt. Dat vond ik heel jammer.

'Wink, Poppy en Midnight' is zeker geen slecht boek, maar het is ook geen boek dat je altijd bij zal blijven. De cover is daar in tegen wel prachtig, en ik vind hem ook perfect bij het boek passen. Er is veel te zien, het is duister, maar ook rustig en niet spannend of eng. Ik vind dat het een beetje een Efteling-achtige sprookjessfeer overbrengt. Als je de cover alleen al ziet, krijg je wel weer zin om verder te lezen!

Als je besluit dit boek te gaan lezen, raad ik je aan niet met te hoge verwachtingen hier aan te beginnen. Het is een verhaal waar je over na kan denken en dat erg pakkend is, maar het is geen boek dat je even vlot kan lezen (daar wordt het alleen maar een vager verhaal van). Je wil weten hoe het verdergaat en het boek maakt je nieuwsgierig, maar het is niet zo spannend dat je op het puntje van je stoel zit. Eigenlijk zit het overal precies tussen in, wat het een fijn boek maakt om tussendoor te lezen. Als je tegen een mysterieus, open einde kan tenminste...