Een boek waar je langzaam in klimt, en dan diep in valt

Duizend Hoog gaat over een toren met, jawel, duizend verdiepingen in New York waar 5 jongeren proberen hun weg te vinden. Ieder van hen heeft zo zijn geheimen en problemen, maar wanneer er voor het eerst in 25 jaar een meisje van het dak van de toren valt, komt iedereen nog meer onder druk te staan.

Nadat ik de proloog van dit boek had gelezen, was ik super nieuwsgierig naar de rest van het verhaal. Ik verwachtte veel spanning en cliffhangers, en na elk hoofdstuk waren de cliffhangers er wel, maar de spanning kwam naar mijn gevoel niet. Ik vond het was echt zenuwslopend worden richting het einde, maar helaas ben je dan ook al bijna door het boek heen.

Drama was er wel: niet teveel, maar wel precies op juiste momenten en op de goede manier geschreven. Katharine McGee heeft een hele prettige schrijfstijl: je leest er vlot doorheen zonder de details te missen, en hoe lang je ook leest: het wordt niet saai. Waar ik wel even aan moest wennen is dat je per hoofdstuk wisselt tussen vijf verschillende personages, wat soms even verwarrend kan zijn, maar naarmate je verder leest steeds beter gaat. Katharine's schrijfstijl bevat glamour, drama en ook de nodige plottwisten.

Als je van science-fiction houdt, zou ik je dit boek zeker weten aanraden: er zitten veel leuke high-tech snufjes in, en het verhaal speelt zich af in de toekomst. De toren is heel erg modern en omdat niet alles tot in de detail beschreven is, kan je er ook een goed eigen beeld van vormen. Het is een boek waarvan je wilt weten hoe het afloopt, maar waarvan je aan de andere kant niet wilt dat er een eind aan komt.