Prachtig verhaal

Nachtlied - Barbara Taylor - Uitgeverij Mozaïek

Barbara Taylor woont in Scranton, Pennsylvania en is docente Engels. Haar debuutroman “Nachtlied” is gebaseerd op een waargebeurde familiegeschiedenis.

We bevinden ons in 1914 en leren de familie Morgan kennen. Vader Owen werkt in de mijnen. Dit is vrijwel het enige werk dat er te vinden is in de omstreken. Heel gevaarlijk werk.
Moeder Grace en drie kinderen. De oudste dochter is Daisy, ze is 9 jaar. Violet is 8 jaar en baby Rose.
Baby Rose is vlak na de geboorte gestorven. En Daisy heeft op 9-jarige leeftijd een verschrikkelijk ongeluk. Haar kleed vat vuur en haar lichaam wordt levensgevaarlijk verbrand. Na 3 lange dagen met hevige pijn sterft ze.
Door deze heftige periode zoekt vader Owen troost in de drank. Moeder Grace glijdt weg in een depressie en krijgt weer bezoek van haar denkbeeldige vriendje van toen ze jong was, Smart. Violet wordt aanzien als de schuldige voor de dood van Daisy, waardoor ze een groot schuldgevoel met zich meedraagt. En dit op 8-jarige leeftijd.

In het jaar 1914 waren de mensen nog heel gelovig. De kerk was van groot belang in de samenleving. Men keurde drank sterk af. Er mocht niet gedanst worden enz. Men dacht dat de mensen dan bezeten waren door de duivel.

Violet doet haar uiterste best om haar ouders te laten inzien dat ze niets fout gedaan heeft.
Ze moet reeds op zeer jonge leeftijd op eigen benen staan, vermits ze niet kan rekenen op steun van haar ouders. Ze heeft één persoon waar ze wel op kan rekenen, haar Poolse vriendje Stanley.

Het verhaal is prachtig opgebouwd. Gaandeweg krijg je een perfect beeld van het stadje Scranton. Je leert elk personage kennen en leeft met ze mee. De beeldende beschrijvingen doen je meeleven met alles wat Violet meemaakt. Je pinkt menig traantjes weg als je samen met vader Owen alles op een rijtje zet en een beslissing maakt voor de toekomst.
Of als moeder Grace moet bevallen van haar baby en ze volledig afhankelijk is van Violet. Er is niemand anders bereikbaar door een sneeuwstorm.

Aan emoties en gevoelens geen tekort in dit verhaal. De beschrijvingen van de omgeving zijn ook beeldend weergegeven, vermits dit de thuishaven is van Barbara Taylor.
Je kan je perfect voorstellen hoe alles eruit ziet, alsof je ter plaatse aanwezig bent. Je zou mee aan tafel kunnen zitten in de keuken. Mee in de mijn kunnen gaan kijken ...

Het verhaal is opgemaakt in korte hoofdstukken, waardoor het vlot leest.
Het is een boek over een familiedrama, vergeving en vriendschap. Het geeft weer dat het verlies van een kind dramatisch is, maar dat je er niet alleen voor staat. Er zijn mensen om je heen die je helpen. Ze geven je kracht om verder te gaan.

Deze prachtige debuutroman is zeker 4,5 sterren waard.