Afstand

Het boek heb ik gelezen, omdat iemand vertelde dat het indruk maakte. En ja, de behandeling van andere groepen, kan zo schokkend zijn. Joden, anders gekleurde mensen, groepen die in een andere God geloven, ‘afvallige’ Jehova’s. Dit boek gaat over gekleurde mensen in het zuiden van de VS. Voor WO II. En dat is helaas nog steeds zo. De minachting naar donkere mensen, Maar het boek blijft zo afstandelijk. Alsof er alleen gebeurtenissen beschreven worden. De liefhebbende moeder, die niet arm is, laat haar jonge tienerdochter gewoon een maand in een autokerkhof wonen en er wordt met geen woord over gesproken als ze weer terug is. De moeder wordt als erg aardig beschreven, maar zet haar twee peuters met een bordje om hun nek op de trein naar haar schoonmoeder. En over het waarom hoor ik als lezer niets. Het is normaal dat een veertienjarige de auto start met haar dronken vader erin en door de bergen rijdt? In dit boek wel. Dit alles maakt het voor mij veel te afstandelijk.