Rauw verhaal dat aan je blijft kleven

Dit boek is het laatste boek van Dirk Bracke en is postuum uitgegeven.
Het gaat over Rowan die vanuit Afghanistan gevlucht is, samen met haar moeder en zusje Pari. In Afghanistan was ze bevriend met Zohal, maar die kreeg zoutzuur in het gezicht gestrooid toen ze op weg naar school was.
Rowan had waarschijnlijk meer kunnen doen om dit te beletten, maar deed niets en dat blijft in haar hoofd spoken.
De vader van Rowan is betrokken bij mensenhandel en is een afwezige maar tirannieke figuur. Samen met haar moeder en zusje leeft ze in Chicago een buurt waar ze al vlug in contact komt met verkeerde vrienden die niet terugdeinzen voor diefstal, dealen, geldezels gebruiken en prostitutie. Zo glijdt Rowan gedurende dit boek steeds verder af. Haar vader betaalt een van haar vrienden om haar in de gaten te houden en duikt soms even op om haar te slaan en af te ranselen voor haar gedrag. Dit kan niet beletten dat ze steeds meer kiest voor een leven ver weg van het ideale zodat ze ook terecht komt in een gesloten instelling. Op het einde van het boek ontdekt ze dat de misdadiger die haar vriendin in Afghanistan toegetakeld heeft, in Antwerpen woont en besluit ze hem ook te overgieten met zoutzuur. Het boek eindigt met een uitgewerkt plan om haar vader te vermoorden en te laten verdwijnen.
Het is een boek dat aan je blijft hangen, net omwille van de sombere en dreigende sfeer en de uitzichtsloosheid. Hoe het met Rowan verder moet in dit leven laat zich raden en uiteindelijk zal ze niet goed terecht komen.
Dirk Bracke heeft een vlot pen en verbloemt niets. Wie niet tegen een stootje kan, zal waarschijnlijk aanstoot nemen aan de manier waarop hij dingen voorstelt en zich heel ongemakkelijk voelen.
Meteen rijst de vraag over hoe we omgaan met mensen met trauma's die op de vlucht zijn.