Groene Ranja, bekeken vanuit een ander perspectief

Je bent leidster in een kindertehuis en je werkt in een groep met 8 tot 10 kinderen in de leeftijd van vier tot tien jaar. Zoveel kinderen, zoveel zorgen en even zoveel verdriet. En dan komt er op een gegeven moment het bericht dat er twee meisjes zullen komen, van 4 en 6 jaar oud. Twee zusjes, angstig om wat er gaat gebeuren. Zij komen met veel vragen 'Waarom mogen we niet bij mama blijven? Als die ene oom maar niet komt, dan kunnen we ons toch met zijn drietjes goed redden. Maakt toch niet uit dat mama niet altijd thuis is, biertjes drinkt en van dat andere spul waar je hoofdpijn van krijgt'.
Je beseft als leidster dat je voorzichtig te werk moet gaan en moet proberen het vertrouwen van de kinderen te winnen. Want je weet vooraf dat ze voor een langere tijd zullen moeten blijven. Maar er zijn ook regels in huis. Alle kinderen moeten zich daar aan houden, dus deze meisjes ook. En met de ene collega kunnen de kinderen misschien beter overweg dan met de ander die strenger is. Wanneer laat je wel iets toe en wanneer niet? Jaloezie onder mede huisgenootjes ligt soms op de loer.
En bij iedere tegenslag voor de meisjes 0(waarom schrijft mama niet, waarom stuurt ze geen kaart, en als ze dan eindelijk komt, waarom mag ze maar een half uurtje op bezoek komen en waarom moet er een vreemde mevrouw bij blijven wanneer mama komt) is er weer het verdriet, de teleurstelling en op een gegeven moment de opstandigheid. En mama is naar een huis geweest waar ze moest oefenen om geen biertjes meer te drinken. Maar ze zeggen dat ze dat niet goed deed. Daarom mogen de meisjes nog steeds niet naar huis.
De pedagogische aanpak ten opzichte van de meisjes wordt steeds belangrijker. Maar ook steeds moeilijker, want je gunt de kinderen zo graag een veilige plek. En je begrijpt zo goed wat hun drijfveren zijn om naar je eigen huis te willen, daar waar je vandaan komt, daar waar een huis je échte thuis is.
Mogen ze uiteindelijk terug naar hun moeder?

Uiteindelijk besef je dat de liefde voor de zusjes die onvoorwaardelijk voor elkaar kiezen, het belangrijkste is.

Na Wodka & ranja is Groene ranja opnieuw een indringende roman die ingrijpend onder je huid gaat zitten. Een boek waardoor je beseft dat ieder kind zorgeloos zou moeten opgroeien; iets dat helaas niet voor ieder kind is weggelegd. Maar gelukkig dat er ook een grote groep mensen is die klaar staat voor deze kinderen. Professioneel en met liefde voor het kind.