Debuutroman met een verrassend eind

Het boek 'De vrouw op het perron' is de debuutroman van Agnita de Ranitz. Het verhaal speelt zich af in de jaren 60 in Rotterdam en omgeving. Cornelia, de hoofdpersoon, staat op het perron opeens oog in oog met een vrouw die sprekend op haar lijkt. Het volgende moment is de vrouw verdwenen. Maar dat kan toch niet? Dit kan toch niet haar tweelingzusje zijn? Zij is toch kort na haar geboorte overleden? Cornelia kan het niet geloven en gaat, tegen beter weten in, op zoek naar haar zus. De schrijfstijl is mooi, meeslepend, soms bijna te gedetailleerd (b.v. de voorbereidingen voor het avondeten). Uit het verhaal komt naar voren hoe onderdanig Cornelia is. De spanning in het verhaal wordt goed opgebouwd inclusief de flashbacks naar 1916/1917, het geboortejaar van de tweeling en de ontwikkeling van Rotterdam. En het is ook mooi dat het einde anders is dan je zou voorspellen. De gele roos (zoals die wordt afgebeeld op de cover) speelt een belangrijk onderdeel in de ontknoping van het verhaal. En die is misschien anders dan je zou verwachten.
Het nawoord dat is geschreven zorgt voor heel veel verheldering over de inhoud van het boek.