Verhaal over een onmogelijke liefde tussen 2 mensen met verschillende levensstijlen

Het verhaal over een hartstochtelijke en onmogelijke liefde tussen een twee mensen met totaal verschillende levensstijlen: zij is een intellectuele Parisienne, hij is een stoere Bretonse visser die leeft van zijn werk op zee. Beiden zijn getrouwd maar niet met elkaar. Keuzes moeten worden gemaakt en motieven strijden om voorrang: kiezen voor een leven samen in de grote stad met discussies over kunst en literatuur of voor een eenvoudig leven op het platteland tussen naaste familie waar de vrouw minder rechten heeft en doet wat de man zegt.
Zij neemt als eerste een besluit en kiest voor haar eigen leven waarna ook zijn levenspad anders verloopt dan hij hoopte. Maar toch kunnen ze niet zonder elkaar leven en ze blijven elkaar zien.

Hoe is het mogelijk om van elkaar te blijven houden met de weinige heimelijke ontmoetingen die ze hebben. Na ieder samenzijn bedenken ze zich allebei dat ze knettergek zijn en dat het niet zo door kan gaan.

In een keurslijf van tegenslag lijkt het uiteindelijk onmogelijk elkaar te blijven ontmoeten. Zo zorgt één kort briefje: 'Ik wil dat je weet dat je het beste deel van mijn leven bent. … hou een plaatsje open in je hart' voor ontroering bij de ander.

Maar liefde kruipt waar het niet gaan kan en het besef van tijd en ouderdom en de angst elkaar te moeten missen zorgt ervoor dat ze - waar ook ter wereld - elkaar weer ontmoeten om samen te zijn, hoe kort die tijd ook is.

Het slot van het verhaal stemt me weemoedig; wanneer ze hun levensverhaal nogmaals mee hadden mogen maken, zouden ze het dan opnieuw zo hebben gedaan of toch op een andere manier?

Het boek is geschreven in de jaren 80 maar heeft nu - meer dan 30 jaar later - nog niets aan kracht verloren. Kortom: een zinnenprikkelende roman, 100% puur, opwindend en intens.