prachtig ontroerend jeugdboek over verwerking van rouw door kinderen

Het boek van toen
Laetitia Quillet

Direct naar de essentie van het boek: de verwerking van rouw en verdriet van kinderen bij het overlijden van een ouder, een broer of een zus; dit in vorm van een jeugdboek. Voor volwassenen is het al zo moeilijk om een verlies van een dierbare te verwerken, hoe moeilijk is het dan wel niet voor deze leeftijdscategorie.
Het boek is geschreven vanuit het perspectief van een meisje van 10 jaar waarin verlies van haar vader, vertrouwen, vriendschap, muziek en haar liefde voor Chopin zijn verwerkt.
Ella zit in groep 7 wanneer haar vader overlijdt. Haar leven staat letterlijk en figuurlijk stil. Ze trekt zich steeds verder terug. Bij alles gaan haar gedachten naar haar vader en kan dit naar de buitenwereld niet onder woorden brengen of uiten. Alleen bij haar moeder en bij oma kan ze terecht met haar verdriet om het verlies van papa, maar zelfs daar durft ze niet alles te zeggen. Tot een onderbuurman van zijn kruk valt en Ella hem te hulp schiet. Door deze buurman ontdekt ze de liefde voor pianomuziek.
Op school raakt ze onverwachts bevriend met Quinten, een klasgenoot die veel voor haar gaat betekenen. Ook de contacten met de rouwbegeleiding op school, die ze eerst 'stom' vindt, leren haar dat je op den duur weer plezier kan en mag maken en hoe je het verlies van je vader een plek kan geven.
En dan opeens moet haar moeder een geheim over haar vader prijsgeven. Stukje voor stukje ontrafelt Ella het geheim. Zal hierdoor Ella haar liefde voor pianomuziek blijven behouden?
Een prachtig, ontroerend boek, waarin een meisje rouwt om het verlies van haar vader maar waar zij dankzij de mensen in haar naaste omgeving en door pianomuziek zichzelf en haar vader leert kennen.
Daarnaast laat het boek zien hoe moeilijk het is voor de achtergebleven ouder om een sparring partner te missen en alleen beslissingen moet nemen bij de opvoeding van zijn of haar kind(eren).
Dit jeugdboek is zeker ook geschikt voor volwassenen.
Ik heb het gelezen met een glimlach en af en toe een traan in mijn ogen.