Van meeslepend naar vergezocht – een thriller met dubbele bodem

Helen Fields weet in De Kliniek aanvankelijk de perfecte sfeer neer te zetten. Als thrillerfan werd ik meteen gegrepen door de veelbelovende start: mysterie, spanning, en een setting die vraagt om geheimen. Wat ik niet wist toen ik begon, is dat dit boek het tweede deel is in een reeks — het eerste deel, De schaduwman, had ik niet gelezen. Toch vormt dat geen hindernis: De Kliniek kan gerust op zichzelf staan.
Gaandeweg verliest het verhaal voor mij helaas wat geloofwaardigheid. Zodra de stroomversnelling inzet, wordt het narratief steeds bizarder en minder overtuigend. De keuzes van personages en plotwendingen voelden geforceerd, alsof het verhaal zijn eigen logica verliest.
Ik kan er niet precies mijn vinger op leggen, maar het voelt alsof het verhaal zichzelf verliest in zijn ambitie. Mijn verwachtingen lagen hoger, zeker gezien Fields’ reputatie binnen het genre. Wat begint als een psychologische thriller, mondt uit in een plot dat me niet meer helemaal mee kon nemen.
Voor lezers die houden van thrillers met een onorthodoxe insteek en een vleugje absurditeit, biedt De Kliniek vast nog verrassingen. Maar persoonlijk bleef ik met een gevoel achter van "wat had dit kunnen zijn..."
Lezersadvies: Voor fans van psychologische thrillers met een duistere sfeer en een onorthodoxe aanpak kan De Kliniek zeker verrassend uit de hoek komen. Houd je van thrillers met onverwachte wendingen en een tikje absurditeit, dan is dit boek het proberen waard — ook al laat het je misschien achter met meer vragen dan antwoorden.