Eerlijk verhaal over het leven als musicus

In dit boek geeft Marc Daniel van Biemen een uniek kijkje in zijn leven als violist in het Concertgebouworkest. Ook laat hij ons zien wat er zoal achter de schermen van dit beroemde orkest plaatsvindt en van de muziekgezelschappen waaraan hij verbonden is: het Alma Kwartet en het Camerata RCO. Wat ik behoorlijk fascinerend vond, is de omgang van musici met (nieuwe) dirigenten voor het orkest (en vice versa), de dynamiek tussen de orkestleden en de realisatie dat wat musici op het podium ervaren tijdens een concert totaal kan verschillen van hoe het publiek het concert beleeft. Deze inkijkjes laten zien hoe het orkestleven zowel enigszins saai als onvoorspelbaar en euforisch kan zijn.
Van Biemens persoonlijke verhaal, specifiek zijn relatie met zijn vader, is uitermate ontroerend om te lezen. Daarnaast komen zijn vriendschappen aan bod, vooral ook de culinaire uitspattingen en het nachtleven. In ieder geval krijgt de lezer een flinke serie restauranttips in verschillende steden mee.
Dat vele uitgaan en het zich verliezen in drankgebruik (maar wel nog net kunnen functioneren) werd wat herhalend om te lezen. Wat ik wel heel sterk vond, is dat van Biemen zichzelf en eigenlijk ook het orkest niet spaart: hij is ontzettend eerlijk en heeft een duidelijke mening, maar geeft ook aan dan anderen het niet met hem eens zullen zijn. De frustratie als dingen mislopen en er kritiek is en het uitzinnige gevoel als juist alles wel op zijn plek valt: van Biemen laat beide kanten zien. Dit gaf mij eerlijk gezegd ook een geruststellend gevoel: ook op hoog artistiek niveau klooit men soms maar wat aan, maar dit hoeft niet in de weg te staan van excellente prestaties.
De manier waarop sprongen in de tijd gemaakt werden, vond ik wat irritant maar misschien ben ik een luie lezer. Bijvoorbeeld onder ‘18 september 2022’ staat vrij snel een uitgebreide terugblik naar een concours in 2009, waarin het ‘uit het hoofd spelen’ een zenuwslopende aangelegenheid was. Het had mij logischer geleken om een apart kopje met daarboven de juiste datum of het juiste jaartal te maken. Het verhaal eindigde vrij abrupt: het las alsof het nogal snel afgerond moest worden, dat was jammer.
In ieder geval, of je nu ooit in een amateurorkest, ensemble, fanfare of harmonie gezeten hebt, of je veel of weinig van klassieke muziek weet: dit boek spreekt een breed publiek aan en iedereen kan hier wel wat uithalen.