Langdradig en moralistisch

Ik heb lang nagedacht of ik deze recensie zou schrijven, want normaal laat ik boeken die me niet bevallen links liggen.
Toch, met alle positieve recensies, wil ik toch laten weten waarom ik niet van het boek genoten heb.
Ten eerste vond ik het verhaal en het perspectief heel zwart/wit. Het begint al met een paar bladzijden paniek omdat er iemand in huis is.
Zowat heel het boek kijk je door de ogen van Feycke, die ik persoonlijk geen sterk personage vond, maar een saai kneusje.
Het hele boek moddert aan. Je krijgt weinig inzicht in de beweegredenen van andere personages. Het is brave Feycke en de slechte piraten. Zo vind ik het bijvoorbeeld jammer dat haar broer weinig uitgewerkt is. Ik had graag meer over zijn motieven geweten.
Persoonlijk vond ik het verhaal heel langdradig en herhalend. Ja, de continue mijmeringen van Feycke werkten op mijn systeem en ze bleef in mijn ogen nogal lang overal over tobben.
Ik heb er echt niet van genoten. Pas op het einde werd de titel duidelijk en toen moest de bijbel er weer eens aan te pas komen. Als vrijzinnige lezer kreeg ik op een gegeven moment hetzelfde gevoel als dat ik heb als er predikanten voor de deur staan.
Over de verhaalstijl ga ik kort zijn: gelukkig las het vlot, al is het duidelijk dat de auteur en redactie de dialooglabels beter konden aanpakken. Dit stoorde niet, maar viel op.
Ik begrijp dat er veel werk in dit boek is gestoken en wil niet volledig negatief zijn. Daarom geef ik het twee sterren, want het boek kon me eerder irriteren dan bekoren. Jammer, want ik ben er zeker van dat deze auteur kan schrijven.