Het Bloemenmeisje

Ik mocht van de Uitgeverij Luitingh-Sijthoff voor de Sterrenthriller leesclub het boek “het Bloemenmeisje” van Anya Niewierra vooraf lezen, nog vóór het in de boekhandel lag. Je kunt je aanmelden en de geselcteerde deelnemers (waaronder ik) ontvangen hun boek dan thuis.
Het boek heeft een mooie, vrolijke gele kaft met de titel in helderrode letters en een plant er op….
Het boek begint met een motto: de mens is een wolf voor zijn medemens. OK
Dan de opdracht: voor mijn bloemenmama.
En dan een tegenvaller: een lijst van personages: naam, jaartallen en omschrijving. En ook nog 3 blz. lang! Ik heb daar een hekel aan: ik ken ze (nog) niet, ik hoef dat nu niet. Maar plichtsgetrouw begin ik me er door te werken (het begint niet eens met de hoofdpersonen, ontdek ik later). Maar snel wint de nieuwsgierigheid en de leeslust het: ik kijk later wel, als ik het nodig heb.
De proloog: de omschrijving van een gebeurtenis door een bekende: op een bergplateau in de Franse Pyreneeën ligt een dode (vermoorde) vrouw (Mia genaamd), op een stapel takken versierd met bloemen, een brandstapel, met ernaast haar tienerdochter, verwilderd, naar wat verderop in het verhaal blijkt. Ze moet verdoofd worden om meegenomen te worden naar de bewoonde wereld, naar een speciale kliniek voor angsten. Dit kind is Nina Fleurie, het bloemenmeisje.
Dan maken we een sprong in de tijd: dertig jaar later. Nina, inmiddels een beroemde kruidendokter, vestigt zich in Prades en opent er een van haar winkels. Bij de deur verschijnt een bezoekster: het exacte evenbeeld van Nina: Théa.
Thea vertelt na de opening haar verhaal: ze is opgegroeid in Zuid-Limburg, nabij Maastricht. Ze is oenologie: wijnbouwtechnica. Ze kan goed ruiken, net zoals Nina, die haar hele omgeving ‘vertaalt’ i n en met geuren. Thea blijkt het paspoort van Nina’s mama te hebben en blijkt de zus van Nina.
Nina neemt Théa mee naar haar (afgelegen) huis, Nina komt niet graag onder de mensen en langzaam wordt ook voor ons Nina’s levensgeschiedenis duidelijker. Ze wordt nadat ze gevonden is in een psychiatrische kliniek ondergebracht en daarna geadopteerd door Gigi, een belangrijke persoon in haar leven en in het boek.
Théa en Nina raken steeds meer vertrouwd met elkaar. Het wordt langzamerhand duidelijk dat ze tweelingzusjes zijn. Théa wist niet dat ze geadopteerd was. Verder blijkt dat hun moeder gezocht werd voor moord. Ook Nina heeft, zonder dat iemand het weet, een moord gepleegd, die ze nu bekent aan Théa. Dan volgen de gebeurtenissen elkaar in een snel tempo op. Nina gaat op zoek naar alles wat er gebeurde in het verleden, enkele pogingen tot moord op Nina, uit alles blijkt dat er een groot geheim is en langzaamaan wordt Thea, Nina in dat geheim getrokken. Dan volgen de gebeurtenissen elkaar in een hoog tempo op. (zo hoog, dat de verstreken tijd: 14 dagen onmogelijk lijkt). Theá verdwijnt en nu gaat Nina wanhopig op zoek naar haar verdwenen zus en de geheimen rond haar moeder en haar bestaan.
Na een moeizaam begin (ik kwam er niet meteen in) werd het boek een pageturner: ik wilde de afloop weten, er waren verrassende ontwikkelingen, je denkt: dit kan niet: hier kom je nooit meer uit….. en zo wel: hoe dan?
Het verhaal ontwikkelt zich tot een climax en als je denkt dat je ‘alleen’ het einde nog moet lezen, volgt er nóg een ontwikkeling met een open einde! Wel of niet? Je mag het zelf invullen.
Tijdens het lezen bleek de lijst met personen in het begin toch gemakkelijk: je hebt hem op een zeker moment wel nodig om het verhaal vast te houden. De beschrijvingen van de omgeving zijn zo mooi, dat je bijna denkt dat je er zelf geweest bent.
Het is een zeer boeiende thriller. En na het einde blijf je je afvragen: wel of niet? De familieverhoudingen waren soms wel erg ingewikkeld, misschien was daar een vereenvoudiging mogelijk geweest. De beschrijvingen van de gebeurtenissen zijn zeer boeiend en het geheel, bekeken vanuit Nina, heeft af en toe een vervreemdend karakter, iets wat je ook al bijblijft. Dagen na het lezen denk je nog terug aan het boek en blijft onderdelen in je gedachten ronddraaien.
Een zeer spannende thriller dus. Je kunt hem niet meer wegleggen en ik zal hem zeker nog wel een keer lezen, want nu ik ‘alles’ weet, wil ik het in mijn hoofd ook plaatsen. Beslist een aanrader, maar begin in het weekend, zodat je dóór kunt lezen!