12jaar slaaf Solomon Northup

12 jaar slaaf is in 1853, kort nadat Solomon Northup vrij kwam uit slavernij, geschreven. De geïllustreerde uitvoering is bewerkt maar ongewijzigd met ouwelijk en omslachtig taalgebruik. Er ontstaat een afstandelijk verhaal, emotie ontbreekt, misschien was het voor Solomon Northup de enige mogelijkheid om te beschrijven wat hem is overkomen.

 Ik kan er niet echt in meevoelen terwijl sommige scènes hartverscheurend zijn, de scheiding van Eliza van haar dochter in het slavendepot van New Orléans of de afranseling van Patsy en de vreselijke gevolgen ervan.

Zeker wel spreken de gedetailleerde beschrijvingen van de natuur, de flora en fauna, of de leefomstandigheden zoals over de indianenstam aan de oever van Indian Creek of de vlucht door Great Pacoudrie Swamp met de slangen en alligators, maar ook over de plantages, de katoenteelt, de verbouwing van suikerriet, de arbeid en de lijfstraffen zeer tot de verbeelding.

De zweepslagen, de bloeddorstige honden die iedere vluchteling grepen, de machtige paarden altijd sneller dan de slaaf, de onmogelijkheid om te vluchten, de wrede eigenaren, de miserabele huisvestiging, het is een gruwelijk relaas, maar ik lees het als historische waardevolle feiten.

12jaar slaaf is een authentiek, ellendig persoonlijk verhaal, het is de geschiedenis van een man-Solomon Northup- die tot slavernij werd gedwongen.

 Het is waargebeurd.