Het licht dat we verloren

'De lucht was helder, de hemel blauw - en alles was veranderd. We wisten het alleen nog niet.’

Het is 9/11 2001 in New York en Gabriel en Lucy ontmoeten elkaar voor het eerst.

Als ze later allebei op het kruispunt van hun levens een andere afslag nemen en niet langer bij elkaar zijn blijven ze toch met onzichtbare draadjes verbonden.
Misschien jagen ze een droom na, misschien gaan ze voorbij aan wat ze wel hebben, misschien houden ze een liefde in stand, misschien krijgen ze nog een kans en vinden ze alsnog de juiste afslag naar elkaar.

In dit verhaal is Lucy 'de bewaarder van hun herinneringen.’
Zij vertelt in chronologische volgorde hoe hun levens vanaf die memorabele dag 'nine eleven' in 2001 is verlopen.

In ‘Het licht dat we verloren’ beschrijft Jill Santopolo een heftige en aandoenlijke liefdesgeschiedenis. Het is een meeslepende roman over wat er was en wat er is, een ontroerende roman over hoop, verlangen en de zucht naar dat ene, die onherroepelijke liefde.

'Er zijn in het leven die je ontmoet die als ze geleidelijk uit onze wereld verdwijnen ook voorgoed verdwijnen. Zelfs als we ze weer tegenkomen is het vaak een snel nietszeggend hoi en hoe gaat het? Met andere mensen daarentegen pik je de draad meteen weer op waar je was gebleven de laatste keer dat je elkaar zag, als je ze weer tegen het lijf loopt. Net zo gemakkelijk - alsof er geen tijd tussen heeft gezeten.
Zo was het toen ik jou weer zag.'

Claar van Lieshout 27 juli 2017