Sterk begin, vluchtig einde

Het debuut van Tudor, De Krijtman, start goed.
We worden meegenomen in de dagelijkse beslommeringen van een vriendengroep. Met ups en downs zijn ze er voor elkaar.
Wanneer ze met z’n allen naar de kermis gaan, lijkt het een leuke dag te worden. Totdat het ongeluk plaatsvindt. Elisa, in het boek vooral bekend als ‘het Waltzer meisje’ raakt gewond door de gelijknamige attractie. Eddie staat vlak naast haar wanneer het gebeurd en probeert haar, samen met de nieuwe docent, meneer Halloran, zo goed mogelijk te helpen. De gebeurtenis gaat Eddie niet in de koude kleren zitten. Hij bouwt een band op met meneer Halloran. Meneer Halloran laat hem kennis maken met ‘de krijtmannetjes’. Poppetjes tekenen met krijt om zo in geheimschrift te communiceren met zijn vrienden. Iets om afleiding te zoeken. Daarna gaat het gauw mis en stapelen de gebeurtenissen zich op. Van verboden liefde, naar echtelijke ruzies en zelfs moord en zelfmoord. De spanning wordt in het begin goed opgebouwd. Op het einde lijkt de auteur het snel af te willen ronden. De openbaringen had meer tijd voor genomen kunnen worden om zo een rustige ontknoping te creëren. Zeker geen slecht boek, maar voor mij geen top 10.