Gemengde gevoelens

Ik heb een beetje gemengde gevoelens bij dit verhaal, want het voelt niet heel erg vernieuwend, of ‘Ja, dit moet je lezen, want niemand anders doet het op deze manier.’ En toch is het wel heel knap hoe Remona omgaat met het verlies van Marc. Ze heeft dat knap en sterk gedaan en ze komt er goed doorheen, dus dat is wel leuk of inspirerend om te lezen (vooral als je zelf een rouwproces hebt doorgemaakt of er middenin zit). Maar wat mij betreft had dit boek zeker de helft korter gekund.
Het hele voorgeschiedenisverhaal dat ook al in Mark zijn boek aan orde komt, voelt dubbel op. Nu komt dat ook wel omdat ik echt rechtstreeks vanuit het boek van Marc ben doorgestapt. Dus ja, dan zit alles vers in je geheugen. En als je dat of niet hebt gelezen of een tijd geleden, dan wil je misschien wel een beetje verversing. Maar het was te lang en te veel herhaling voor mijn gevoel.

Ik vond het ook niet fijn dat het boek in delen opgebouwd is die niet chronologisch verlopen. Dus eerst is er een stuk dat Marc net dood is, dan werk je er naartoe dat het wat langer geleden is. En dan begint er een nieuw deel en dan is hij er nog. Of dan is hij weer net opnieuw overleden. Ddie vorm paste gewoon wat minder goed bij mij.

Ook de schrijfstijl vond ik simpel en erg rechttoe rechtaan. Er zijn weinig zintuiglijke details en daardoor zie je het niet zo voor je.