Briljante titel (maar dat zag ik later pas)

Het verhaal wordt verteld door een vijftigjarige man die op maandag te horen krijgt dat zijn tien jaar jongere, enige zus is overleden. Op dinsdag doolt hij urenlang door haar woning; alleen.
De man is schrijver en zijn eerste boek staat op het punt om uit te komen; een onthullende roman over zijn kindertijd en zijn familie in een achterstandswijk. Een afkomst waar hij zich voor schaamt.
Contact met zijn zus Francien had hij al jaren niet meer. De familie - ooms en tantes, zijn moeder en Franciens zoon Dylan - komen in het ziekenhuis bijeen.
Het boek is verdeeld in hoofdstukken die steeds de 'maandag' en de 'dinsdag' beslaan. Op de dinsdagen krijgen we aan de hand van herinneringen beetje bij beetje een beeld van hoe de hoofdpersoon is opgegroeid, hoe de band met zijn zus was en hoe hij steeds meer afstand ging nemen van haar, de familie, zijn afkomst.

De grote lijn van het verhaal is natuurlijk erg tragisch, toch moest ik vaak een beetje gniffelen; zó duidelijk waren de situaties beschreven, inclusief de geluiden, geuren en structuren.

Ik heb erg genoten van dit boek!