De Middagvrouw

Laten we meteen met de deur in huis vallen. Dit boek verdient zeker een plekje in de lijst met 1001 boeken die je gelezen moet hebben. Sterker nog dit is tot nu toe het beste boek uit de lijst wat ik gelezen heb. Julia Frank heeft voor dit boek de felbegeerde Deutscher Buchpreis gewonnen, volkomen terecht.

Hoe kan het dat een moeder haar 7-jarige zoon achterlaat op een station om nooit meer terug te keren? Wat moet er voor vreselijks gaande zijn dat je tot dit besluit komt? Het overkomt de vader van Julia Frank, de schrijfster van dit boek. Julia gaat op onderzoek uit naar het verhaal van haar oma. Zelf geeft ze aan dat het haar niet helemaal gelukt is om haar oma en diens verhaal echt te achterhalen. Maar het verhaal wat ze geschreven heeft is vervolgens wel eentje die je niet loslaat. Zij heeft haar oma een naam en een gezicht gegeven

Het verhaal geeft een inkijkje in het leven van een jonge, intelligente Joodse vrouw die opgroeit in de eerste helft van 20e eeuw. Al heel jong wordt ze door nare ervaringen gevormd. Helene zoals de hoofdpersoon heeft krijgt het leven niet cadeau. Je ziet haar langzaamaan van een ongedwongen vrolijke en spontane kleuter veranderen in een jonge vrouw die zich alleen staande kan houden door alle emoties buiten de deur te houden. Al lezend begin je te begrijpen dat het achterlaten van haar zoontje, zo vlak na de oorlog op een Duits station, misschien wel een daad van liefde is geweest, hoe pijnlijk ook.

We krijgen met het lezen van dit boek ook een mooi inkijkje in het Duitsland van WOI, tijdens het interbellum en gedurende WOII. Hoe het is om als jonge vrouw je plekje te moeten veroveren in een tijd waarin vrouwen erg weinig te zeggen hadden. Dit boek verdient gelezen te worden!