een totaal ander beeld van de hongerspelen in deze prequel over Snow

De ballade van slangen en zangvogels is de prequel van de hongerspelen trilogie. Het boek vertelt het verhaal van Coriolanus Snow en speelt zich 64 jaar voor de hongerspelen af.

Coriolanus Snow is een van de afstuderende leerlingen aan de academie. Een school waar alleen de rijkste en invloedrijkste families uit het capitool hun kinderen naartoe sturen. Snow zijn familie was voor de oorlog invloedrijk en rijk, maar tegenwoordig zijn ze arm en leven ze net als sommige mensen uit de districten. Dit jaar moeten de afstudeerders de tributen begeleiden als mentor. Iets wat nog nooit eerder is gedaan. Iedereen hoopt op de beste tribuut uit de welvarendste districten. Snow is de beste leerling uit zijn klas, en heeft dan ook hoge verwachtingen. Maar tijdens de verdeling krijgt hij een tribuut uit district 12, het armste district, toegewezen. En om er nog eens een stapje boven op te doen, krijgt hij het meisje. Meisjes worden als zwakker beschouwt, en het meisje uit 12 is dan ook het laagste wat je kunt krijgen.

Tijdens de boete blijkt dit meisje, genaamd Lucy Gray Baird, echter een koppige te zijn. Zo laat ze een slang de burgemeestersdochter bijten, waarna ze nog een gezellig optreden gaat geven voor de toeschouwers van de boete. Snow besluit bij aankomst van de tributen een kijkje te nemen op het station om Lucy Gray te verwelkomen. Hierbij krijgt hij meteen op een hardhandige manier kennis met de omgang naar de tributen. Ze zijn vervoerd in een veewagon en als kers op de taart verblijven ze in een dierentuinverblijf.

Snow besluit samen met zijn beste vriend zich in te zetten voor de tributen en zo komen de sponsoren aan het bod. Hoewel Snow weet dat de kans klein is om te winnen, wil hij het beste voor Lucy Gray. Hij besluit dan ook alles op alles om de spelen te winnen. Zal hij dit voor elkaar krijgen? Wat staat er allemaal te gebeuren?

De ballade van slangen en zangvogels is totaal anders als de hongerspelen door het enorme tijdsverschil. De spelen hebben nu nog geen duidelijk doel en worden onder onmenselijke omstandigheden uitgevoerd. Vanaf de boete wordt het leven van de tributen een ware hel, en enkele sterven al voordat de spelen beginnen. De arena is sinds het begin van de hongerspelen niet veranderd, hoewel een aanslag dit jaar daar verandering in heeft gebracht. In dit tiende jaar van de hongerspelen worden veel nieuwe dingen ingebracht in de spelen, en worden ze langzaam zoals we ze kennen.

Net als de trilogie heeft dit boek een erg vlotte schrijfstijl. Collins heeft zich goed weten in te leven in Snow en het tijdsverschil goed weten te verwerken.

Snow is in de trilogie misschien wel een van de minst favoriete personages, maar toch is het erg leuk om ook zijn kant van het verhaal te lezen. Ik herken in Snow soms eigenschappen die Katniss ook heeft. Zo is hij erg zorgzaam en zal hij alles doen voor liefde.

In het boek komen ook verschillende kleine details voor, die je kunt linken aan de trilogie. Zo melkt Lucy Gray een geit, en dit is toevallig ook het huisdier van Primm. Daarnaast noemt ze een kruid katniss, en laat dit nou toevallig de naam van de hoofdpersonage in de trilogie zijn. Een ander grote overeenkomst is de volgende uitspraak van Lucy Gray: “Tja, je weet wat ze zeggen. De voorstelling is pas afgelopen als de spotgaai zingt”. Dit is natuurlijk ook weer een verwijzing naar de trilogie en Katniss.
De ballade van slangen en zangvogels heeft een vrij open einde waardoor het voor de lezer gissen is naar wat er verder gebeurt. Zelf heb ik wel een paar vermoedens, maar deze zullen naar alle waarschijnlijkheid nooit bevestigd worden.

De filmrechten voor de ballade van slangen en zangvogels zijn al verkocht, en er zal dan ook naar alle waarschijnlijkheid een film over Snow komen. Ik kijk hier al erg naar uit, en ben dan ook erg benieuwd.
Ik vind ook deze prequel een echt succes en geef de ballade van slangen en zangvogels dan ook 4,5 sterren.

Originele recensie te vinden op https://boeksteeg.wixsite.com/website