luguber en onmenselijk

De engelenmaker

Victor Hobbe wordt geboren met een hazenlip en het syndroom van Asperger (autisme). Hierdoor wordt hij op jonge leeftijd uit huis geplaatst. Zijn moeder kan hem namelijk niet accepteren en het gezin woont in een gelovig dorp waar veel geroddeld wordt en waar mensen geloven dat het kwaad in Victor schuilt. Victor wordt onderbracht in een klooster/inrichting voor mensen die niet goed (achtelijk) zijn. Zo dachten ze vroeger over mensen met een beperking.
Een non in opleiding komt erachter dat Victor wel intelligent is maar gewoon slecht is in de sociale interactie met anderen en zijn vader haalt de jongen op.

Victor woont vanaf dat moment weer bij zijn ouders, gaat uiteindelijk studeren in de richting van geneeskunde zoals zijn vader.
Hij gaat zich specialiseren in embryologie/klonen, eerst van muizen en daarna van mensen. En daarnaast onderhoud hij een dokterspraktijk.

Het is een luguber verhaal. Victor heeft geen empathie voor andere mensen waardoor hij keuzes maakt die alleen te maken hebben met wetenschap en niet met normen en waarden. Hij ziet mensen als voorwerpen, zonder gevoelswereld.
Het geloof speelt bij Victor ook een enorme rol, deze snapt hij niet helemaal, is allemaal te abstract voor hem, maar zijn wetenschappelijke experimenten baseert hij er wel op.

Ik vond het een interessant verhaal maar niet helemaal geloofwaardig. Op sommige momenten vond ik het verhaal een beetje te akelig om verder te lezen maar ik heb toch doorgezet. Het geloofsaspect binnen het verhaal boeide me niet zo veel.
Dit boek krijgt van mij 3 sterren omdat bepaalde gedeeltes van het boek te veel over het geloof gingen en daar mijn interesse niet ligt, niet op de manier waarop hierover geschreven is in dit boek in ieder geval.