Lezersrecensie
Een prachtige thriller
“1932 was het jaar van John Coffey,” de zin die de essentie van het verhaal omschrijft. Het lange, maar interessante en zelfs bizarre verblijf van Coffey in Cold Mountain. Om te weten wat er allemaal gebeurt, moet je eerst 400 pagina’s, met heel veel informatie en veel verhalen over andere personages, doorworstelen.
Zelf ben ik geen thriller fan, maar toen ik de inhoud van De groene mijl las, was ik meteen overtuigd. Geen negatieve recensies en geschreven door de ‘King of Horror’, hoe kon het een slecht boek zijn. Stephen King is een van de meest gekende thriller- en horrorauteurs. Hij staat vooral bekend voor zijn capabiliteit om verschillende aspecten van het leven te tonen van karakters zoals pijn, hoop en andere. Het boek stelde zeker niet teleur, er was geen moment waarop je niet vol interesse aan het lezen was.
John Coffey zijn achtergrond en personaliteit worden zeer grondig en uitgebreid beschreven. Hij zit in de gevangenis omdat hij veroordeeld is voor de moord op en verkrachting van twee jonge meisjes. Je leert hem kennen als een vriendelijk en naïef persoon, wat het verhaal een diepgang geeft. Zijn genezingskrachten in combinatie met zijn karakter maken dan ook dat het einde van het boek nog zoveel meer kracht heeft. Het verhaal wordt verteld uit het perspectief van Paul Edgecombe, het hoofdpersonage. Doorheen het verhaal komen we steeds meer te weten over wie hij is en wat hij heeft meegemaakt, hiervoor wordt er dan ook teruggekeerd naar het verleden. Paul is een vrij sociale man en heeft een gevoelige kant. Hij probeert contact te onderhouden met zijn collega’s en soms ook met de gevangenen. Dit heeft tot gevolg dat er een leuke connectie ontstaat tussen hem en gevangenen zoals Coffey. Zo ontstaat er een emotionele band tussen hem en andere gevangenen. Declaroix, iemand die al langer in de gevangenis zit, is hier een mooi voorbeeld van. Hij is een fransman die veroordeeld is voor moord en is de volgende in de lijn die ‘Old Sparky’ gaat ontmoeten en dus de groene mijl zal moeten bewandelen. Tot slot is er Percy, een collega van Paul. Percy zorgt voor veel onrust in blok E, de ‘dodenblok’. Hij valt de gevangenen vaak lastig of behandeld ze op onmenselijke wijze. Paul en de andere collega’s hebben het hier zeer moeilijk mee en proberen hem dan ook te stoppen. Percy zorgt er voor dat het boek ook een antagonist heeft, zo ontstaat het contrast tussen goed en kwaad in het boek.
De thriller is zeker niet grafisch en ook niet eng. Als je een liefhebber bent van een emotioneel, maar toch fictief boek, is dit zeker een aanrader. Er zijn een aantal spannende momenten die er voor zorgen dat de lezer geïnteresseerd blijft. Dit in combinatie met de prachtige verhaallijn zorgt voor een geweldige thriller.
De groene mijl heeft alle kenmerken die een thriller zou moeten hebben: spanning, zeer interessante personages, een duistere omgeving en een goede verhaallijn. Het boek heeft een eerder onverwacht einde, waar alle onderdelen van het verhaal mooi samenkomen. Het gesloten einde zorgt voor opluchting, maar blijft toch nog even hangen.
Zelf ben ik geen thriller fan, maar toen ik de inhoud van De groene mijl las, was ik meteen overtuigd. Geen negatieve recensies en geschreven door de ‘King of Horror’, hoe kon het een slecht boek zijn. Stephen King is een van de meest gekende thriller- en horrorauteurs. Hij staat vooral bekend voor zijn capabiliteit om verschillende aspecten van het leven te tonen van karakters zoals pijn, hoop en andere. Het boek stelde zeker niet teleur, er was geen moment waarop je niet vol interesse aan het lezen was.
John Coffey zijn achtergrond en personaliteit worden zeer grondig en uitgebreid beschreven. Hij zit in de gevangenis omdat hij veroordeeld is voor de moord op en verkrachting van twee jonge meisjes. Je leert hem kennen als een vriendelijk en naïef persoon, wat het verhaal een diepgang geeft. Zijn genezingskrachten in combinatie met zijn karakter maken dan ook dat het einde van het boek nog zoveel meer kracht heeft. Het verhaal wordt verteld uit het perspectief van Paul Edgecombe, het hoofdpersonage. Doorheen het verhaal komen we steeds meer te weten over wie hij is en wat hij heeft meegemaakt, hiervoor wordt er dan ook teruggekeerd naar het verleden. Paul is een vrij sociale man en heeft een gevoelige kant. Hij probeert contact te onderhouden met zijn collega’s en soms ook met de gevangenen. Dit heeft tot gevolg dat er een leuke connectie ontstaat tussen hem en gevangenen zoals Coffey. Zo ontstaat er een emotionele band tussen hem en andere gevangenen. Declaroix, iemand die al langer in de gevangenis zit, is hier een mooi voorbeeld van. Hij is een fransman die veroordeeld is voor moord en is de volgende in de lijn die ‘Old Sparky’ gaat ontmoeten en dus de groene mijl zal moeten bewandelen. Tot slot is er Percy, een collega van Paul. Percy zorgt voor veel onrust in blok E, de ‘dodenblok’. Hij valt de gevangenen vaak lastig of behandeld ze op onmenselijke wijze. Paul en de andere collega’s hebben het hier zeer moeilijk mee en proberen hem dan ook te stoppen. Percy zorgt er voor dat het boek ook een antagonist heeft, zo ontstaat het contrast tussen goed en kwaad in het boek.
De thriller is zeker niet grafisch en ook niet eng. Als je een liefhebber bent van een emotioneel, maar toch fictief boek, is dit zeker een aanrader. Er zijn een aantal spannende momenten die er voor zorgen dat de lezer geïnteresseerd blijft. Dit in combinatie met de prachtige verhaallijn zorgt voor een geweldige thriller.
De groene mijl heeft alle kenmerken die een thriller zou moeten hebben: spanning, zeer interessante personages, een duistere omgeving en een goede verhaallijn. Het boek heeft een eerder onverwacht einde, waar alle onderdelen van het verhaal mooi samenkomen. Het gesloten einde zorgt voor opluchting, maar blijft toch nog even hangen.
1
Reageer op deze recensie
