De marathon’ – Een uitputtingsslag tussen macht en overleving

In 1979 schreef Stephen King ‘De marathon’ en bracht het boek uit onder zijn pseudoniem Richard Bachman. Aan het einde van het boek legt King uit waarom hij eerst vier titels onder een andere naam publiceerde, een keuze die deze roman nog een extra laag mysterie geeft.

‘De marathon’ is een beklemmende horrorroman die zich afspeelt in een dystopische toekomst. Een totalitaire regering, geleid door ‘De Majoor’, trekt overal de touwtjes strak aan. Militairen zijn voortdurend aanwezig, klaar om zonder pardon te schieten. Honderd jongens starten aan een onmogelijke tocht: 700 kilometer lopen, met een minimumsnelheid van zes kilometer per uur. Wie stopt of langzamer gaat, krijgt drie waarschuwingen. De vierde is fataal.

King weet vanaf de eerste bladzijde spanning te creëren die zich als een zware mist om je heen sluit. Je loopt naast Garraty, voelt zijn spieren branden, hoort zijn adem zwaar worden en merkt hoe de mentale strijd zwaarder weegt dan de kilometers. Onder het tempo en de dreiging door weeft King zijn thema’s: roem en erkenning, macht en gehoorzaamheid.

Zoals vaker bij King is de opbouw traag, maar in dit verhaal past dat juist perfect bij de onafwendbare mars richting het einde. Toch blijft er een klein verlangen knagen: naar meer zicht op het regime en naar een slot dat meer houvast geeft. Want het einde… dat voelt als een klap op de rem, waarna je nog lang in de verte blijft staren.