Een ‘klassieke’ Shopaholic

Een jaar na het verschijnen van ‘Shopaholic naar de sterren’ brengt Sophie Kinsella in 2015 haar achtste Shopaholic boek uit: ‘Shopaholic grijpt in’ . Het zevende boek had een open einde, dat is voor het eerst in de (inmiddels deels verfilmde) Shopaholic serie. ‘Shopaholic grijpt in’ is dan ook het vervolg hierop. Toch is het boek als opzichzelfstaand verhaal te lezen, omdat Kinsella in het begin op een verrassende manier een korte samenvatting geeft van het avontuur waar Becky Brandon (geboren Bloomwood) zich in gestort heeft.

Al bij de eerste pagina’s belooft het een typisch Shopaholic-verhaal te worden, voorzien van alle ingrediënten die de vorige boeken ook bevatten. Zo wordt dit boek ook gekenmerkt door humoristische reply’s van bijvoorbeeld instanties en bankdirecteuren, en de gedachten en acties van Becky zijn weer hysterisch als altijd. Ze zijn niet altijd logisch, vaak erg creatief en vooral gedoemd te mislukken, maar daarom niet minder grappig.

Voor het eerst in de Shopaholic-serie gaan Becky en haar familie/vrienden echt op pad, het verhaal is hierdoor een stuk avontuurlijker dan we gewend zijn van de vorige boeken, maar natuurlijk is er ook veel herkenning, zoals Becky’s denkwijze: “Ik blijf als aan de grond genageld staan. Niet vanwege de ‘kinderboerderij’, die uit drie mottige geiten in een hok bestaat, maar vanwege een bord met het opschrift BRADERIE. Misschien moet ik iets gaan kopen om mezelf op te monteren. Mezelf oppeppen en tegelijk de plaatselijke economie steunen. Ja. Dat ga ik doen.”

In dit verhaal gaat het vooral om de zoektocht naar Becky’s vader, Tarkie en Bryce, die in het vorige boek samen erop uit gegaan zijn. De gedachtegang van Becky is uitvoerig beschreven, waarin ze vaak probeert de positieve en negatieve dingen af te wegen. Hierbij springt ze op humoristische wijze van de hak op de tak. Voor haar koopverslaving (de serie heet niet voor niks ‘Shopaholic’) was ze in het vorige boek onder behandeling bij het Golden Peace resort, maar of ze deze verslaving nog steeds onder controle heeft is maar de vraag.. En is het wel een goed idee voor iemand die verslavingsgevoelig is om naar Las Vegas te gaan?

Het is dus, zoals verwacht, een typische Shopaholic: een feelgood waarbij je niet teveel na hoeft te denken en waarbij je regelmatig met een glimlach op je gezicht aan het lezen bent. Een heerlijk boek om mee te ontspannen als je even geen behoefte hebt aan serieuze verhalen. Ik had verwacht dat het verhaal zich wat meer af zou spelen in Las Vegas omdat de cover en de subtitel (‘Becky gaat los in Las Vegas’) dit doen vermoeden, maar het Las Vegas-gehalte valt eigenlijk wel mee.