Een lange, emotionele nacht in het ziekenhuis

In 2015 verscheen de vertaling van Dani Atkins haar debuutroman ‘Versplinterd’ (origineel: ‘Fractured’). Twee jaar later verschijnt in 2017 de vertaling van haar tweede roman ‘Duet met jou’ (origineel: ’Our Song’), met de intrigerende subtitel ‘Hij is de liefde van haar leven, en met jou getrouwd’. ‘Duet met jou’ is net als ‘Versplinterd’ een op zichzelf staand verhaal.

‘Duet met jou’ speelt zich voornamelijk af tijdens een lange nacht in het ziekenhuis. Het boek opent dan ook heftig met het toeslaan van het noodlot waardoor twee mannen op dezelfde afdeling van een ziekenhuis terechtkomen. Door dit bizarre toeval worden de echtgenotes van de mannen, Ally en Charlotte; tevens vroegere bekenden van elkaar, na jarenlang geen contact te hebben gehad weer herenigd. Ally en Charlotte hebben het contact jaren geleden op een onprettige manier verbroken, dus de nodige spanning tussen deze twee dames is tijdens en na de hereniging duidelijk voelbaar.

In dit verhaal is de grootste rol voornamelijk voor Ally weggelegd, een musicienne die vóór de ziekenhuisopname een gelukkig gezin vormt met haar man en zoontje. De man die in de andere kamer opgenomen is kent ze echter ook, hij blijkt een oud-geliefde van Ally te zijn. Hierdoor roept deze lange, emotionele nacht in het ziekenhuis allerlei herinneringen op aan hun tijd samen, waarin de aanwezigheid van Charlotte ook een belangrijke rol speelt.

Het verhaal bestaat uit flashbacks vanuit verschillende perspectieven, wat ervoor zorgt dat er een aardig solide beeld ontstaat van hoe de gebeurtenissen in het verleden plaatsgevonden hebben. De afwisseling tussen de (vaak) leuke herinneringen van het verleden en de nare situatie in het heden is soms erg slepend omdat er gedurende het hele boek teruggekeerd wordt naar een vervelend scenario, namelijk de nacht in het ziekenhuis. In het begin is het boek dan ook spannend en nieuwsgierig makend; het zet zeker aan tot doorlezen, maar gaandeweg maakt die nieuwsgierigheid helaas plaats voor voorspelbaarheid.

Dani Atkins maakt overigens gebruik van fantastische beeldspraak die ervoor zorgt dat de belangrijkste karakters kleur krijgen en levendig worden: ”Hij had een mooie stem, een zangstem, hoorde mijn muzikale oor meteen. Een rijke, welluidende stem die me deed denken aan warme, smeltende honing".

Bovendien omschrijft ze de gevoelens en de onmacht van de personages soms op prachtige wijze: “Ik wilde continuïteit. Ik wilde één bekwame superarts die stoïcijns aan Davids zijde bleef tot hij weer beter was. Ik wilde een arts die de eed van Hippocrates op zijn ziel getatoeëerd had staan, geen draaimolen waar artsen naar eigen believen op en af sprongen.”

Wat opvalt aan deze vertaling (wellicht is dit in het origineel ook zo) is het gebruik van niet alledaagse, soms zelfs ouderwetse woorden, zoals: ‘amechtig’, ‘plunje’, ‘kentering’ en ‘mijnentwille’ , maar ook zinnen als ‘Ik verwaardigde mij niet daarop te reageren’ en ‘Niettegenstaande de toestand binnen, nam Pete een ogenblik de tijd om mij bevreemd aan te kijken’. Dit leidt soms erg af van het verhaal.

’Duet met jou’ raakt en ontroert, maar bovenal is het een verhaal dat aanzet tot nadenken over je eigen naasten en het feit dat alles in een oogwenk kan veranderen.