Recensie De gevangene van de hemel

Ik ben een liefhebber van de boeken van Carlos Ruiz Zafon. Het was dus een aangename verrassing dat er een deel drie verscheen rondom het Kerkhof der vergeten boeken en dat er straks zelfs een vierde deel van zijn hand gaat verschijnen. Het prettige van deze serie is dat je de boeken ook onafhankelijk van elkaar kunt lezen. Hoewel…deel drie eindigt wel met een cliffhanger en je bent uiteraard wel nieuwsgierig naar wat er nog gaat komen. In dit derde deel uit het vierluik komen we een aantal karakters tegen die we nog kennen van vorige delen, namelijk Daniel Sempere, Fermin Romero de Torres en David Martin. Het verhaal begint in 1957, een tijd waarin veel winkeliers moeite hebben het hoofd boven water te houden. Dat geldt ook voor de boekwinkel van Sempere. Een grimmige, kreupele vreemdeling koopt er op een dag een zeldzaam, duur exemplaar van het boek “De graaf van Montecristo”. Hij schrijft er de volgende tekst in: “Voor Fermin Romero de Torres, die terugkeerde uit de wereld van de doden en de sleutel van de toekomst in handen heeft. 13“. In het vervolg van het boek maken we kennis met Fermins verleden en worden we teruggevoerd naar de Spaanse burgeroorlog van 1939. Zafon schrijft heel beeldend en je krijgt een duidelijk beeld van Barcelona, de restaurantjes, de boekwinkel maar ook de gevangenis waar Fermin een deel van zijn leven opgesloten heeft gezeten. De personages worden duidelijk en goed uitgewerkt zodat je ook werkelijk een idee krijgt met wat voor persoon je te maken hebt. Vooral de gevangenisdirecteur Mauricio Valls is hier een mooi voorbeeld van. De gevangene van de hemel is een boek vol intriges, verrassingen en emoties. Genieten dus.