Meeslepend en spannend

Het boek begint meteen met actie en dat zorgt er meteen voor dat je als lezer in het verhaal gezogen wordt. Brandon Sanderson laat je dan ook zeker niet meer los tot je het boek uit hebt. Hoewel er ook rustigere momenten voorbijkomen, blijf je toch op het puntje van je stoel zitten om het boek verder te blijven lezen. Ik heb Brandons schrijfstijl al gewaardeerd in de Skyward-serie, en ik vind het best behoorlijk knap dat hij zowel bij high sciencefiction maar ook high fantasy boeken heel veel weet te vertellen. Soms zelfs vervelend veel dat het verhaal vertraagt, maar aan de andere kant is die informatie die gegeven wordt vaak wel nodig om alles te kunnen begrijpen. Wat ik zo knap vind van Brandon, is dat hij ondanks de uitgebreide beschrijvingen en gebeurtenissen – en zeker ook daar waar nagedacht wordt door personages – het boeiend kan blijven houden.

In het boek volgen we twee hoofdpersonen, soms zelfs meer. Ik houd het echter zelf alleen bij hoofdpersoon Vin, wie als jonge meid moet zien te overleven op straat. Haar broer is vermoord en dat geldt ook voor haar moeder, terwijl haar vader als edele niks met de vrouw en zijn kinderen te maken wil hebben en zelfs niet eens weet dat hij een vader is.

Vin wordt neergezet als een slim, achterdochtig meisje en ze vertrouwt niemand. Hoewel ze haar wantrouwen richting de mannen van Kelsier niet laat blijken, is het wantrouwen er wel, wat vooral komt omdat ze bang is dat ze zomaar weer gedumpt wordt als ze niet meer nodig is. Wat haar menselijk maakt naast deze karaktereigenschappen, is dat ze ook nogal impulsief handelt. Dat ze niet bekend is met haar gave en denkt dat het normaal is om deze snel onder de knie te krijgen, is nogal naïef, maar daarvoor zijn Sazed en Kelsier om haar dingen uit te leggen. Brandon Sanderson zorgt er in ieder geval voor dat de lezer zich gaat afvragen of zij misschien meer is dan een nevelmens. En juist dat zorgt ervoor dat ik aangetrokken word om ook de overige delen te lezen.