Bomen fungeren als een spreekwoordelijke kapstok van het leven

Een concept zoals - naar mijn idee - alleen Japanse auteurs het zouden kunnen bedenken: het leven in Japan beschrijven aan de hand van bomen, welke verspreid over het land staan.

In deze herontdekte klassieker brengt Kōda het belang van bomen in de Japanse cultuur en natuur naar boven. Bomen is een kennismaking met een unieke Japanse stem.

Een rustgevende essaybundel waar ik langer de tijd voor nam. En met een open blik inging. Ik denk dat openheid nodig is, omdat je je anders snel afvraagt wat je nu eigenlijk leest. Ondanks de open blik, zette ik soms wel mijn vraagtekens bij verhalen.

Kōda’s schrijfstijl is beschrijvend en poëtisch van aard. De omschrijvingen van de natuur zijn mooi, maar het gaat verder dan dat. In dit boek legt Kōda verbanden tussen de bomen en haar herinneringen en hierin maakt ze gebruik van de wisselende seizoenen. Zo komt ook de dood aan bod.

Ik vind het knap geschreven. Maar ik denk dat je van dit soort verhalen moet houden en er - zoals eerder gezegd - open voor moet staan.

Ik zie bomen, Kōda ontmoet ze, omarmt ze en hangt er herinneringen aan vast.

*ik ontving dit boek als recensie-exemplaar. Dit heeft mijn mening niet beïnvloed.