Dit boek is een statement!

Hoe en waarom worden vrouwen door de media steeds maar weer vervormd tot iets wat ze niet zijn?” aldus de auteur in haar ijzersterke dankwoord.

Astrid wil laten zien dat ze meer is dan de dochter van de muze van Dior. Helaas wordt haar talent genegeerd en dan verdwijnt ze.. Astrids dochter, Blythe, probeert van haar nalatenschap iets moois te creëren. Maar kan dat als ze niet weet wat er met haar moeder is gebeurd?

Deze historische roman gaat over drie generaties vrouwen en is mooi, gelaagd opgebouwd. De rode lijn wordt gevormd door de harde mode-industrie waarin mannen - helaas en nog steeds - de boventoon voeren. In welk tijdperk dan ook: ‘40, ‘70 en nu.

Ik wilde alsmaar door blijven lezen, want het verhaal boeide en intrigeerde me. Mode en historische momenten zijn sterk en op een realistische wijze verweven. Slechts één hoofdstuk vond ik minder sterk, omdat er zoveel in gebeurde. Dit was ongeloofwaardig.

De bekendste modemerken komen tot leven: ze krijgen een menselijke vorm, omdat we de oprichters vanaf het prille begin meemaken. Dit vind ik heel tof!

De verdwijning van Astrid Bricard gaat over emancipatie, moederschap, wreedheid, opboksen tegen de roddelbladen en grote ego’s, intense relaties en de last van het dragen van bepaalde achternaam.

Dit boek behoort tot mijn favorieten van het jaar. Ik heb meer boeken over muzes nodig, want ik blijf dat soort verhalen geweldig vinden.

*ik ontving dit boek als recensie-exemplaar. Dit heeft mijn mening niet beïnvloed.