Op pijnlijke momenten plakt Ibeh er direct een pleister overheen!

Zegeningen is raak, pakkend en prachtig geschreven. Dit boek geeft een stem aan een groep die in de literatuur nog ondervertegenwoordigd is.

Wanneer Obiefuna door zijn vader betrapt wordt met een andere jongen, wordt hij naar een streng christelijke kostschool gestuurd. In deze omgeving, vol wrede hiërarchie én geheime liefdes, doet Obiefuna wat nodig is om zich staande te houden.

Dit boek liet me soms vol ongeloof achter en ik ergerde me aan mensen hun bekrompen gedachtengoed, met als voornaamste vraag: wie ben jij om een queer persoon zo weg te zetten? Via deze nieuwe stem leren we de mensheid en de wereld beter kennen. En dat is niet altijd positief..

De auteur heeft voor een sterk, tweede perspectief gekozen, want ook Obiefuna’s moeder haar kijk op de hele situatie volgen we. Dit is interessant, soms naïef, maar bovenal een weergave van de (oneerlijke) hiërarchie tussen Obiefuna’s ouders.

Voor mij gaat dit boek over je bestaansrecht opeisen en willen dat mensen je lief hebben, ook al keurt een groot deel van jouw wereld jou af. Thuis, op school en later is zelfs de wet “tegen” jou. Dit is per definitie hartverscheurend, maar Ibeh maakt het niet zo pijnlijk op papier. De auteur schetst ondanks alle pijnpunten een mooi verhaal. Namelijk doordat de hoofdpersoon zijn zegeningen telt. Ik kan niet anders zeggen dat Ibeh met verve schrijft!

Mijn simpele conclusie: dit boek is relevant.

*ik ontving dit boek als recensie-exemplaar. Dit heeft mijn mening niet beïnvloed.