Verborgen liefde ten tijde van vrouwenemancipatie

Nadat De Bakkersdochter en Het oude huis van Sarah McCoy (1980) goed ontvangen zijn, durfde Uitgeverij Boekerij het wel aan om het derde boek van deze auteur uit te geven. De grijs/rode cover van Het gefluister van de bladeren maakt, mede door de rennende vrouw met rode jurk, meteen nieuwgierig naar het verhaal. Een verhaal over twee geliefden die steeds weer gescheiden worden.  

Het is 1896, Hallie Erminie heeft maar één droom: het publiceren van een door haar geschreven boek. Ze heeft er dan ook alles voor over om dit voor elkaar te krijgen. Na de publicatie van haar eerste boek leert ze Post Wheeler kennen, een journalist die haar behandelt als een gelijke, iets wat in de tijd waarin zij leven uitzonderlijk is. Hallie en Post raken bevriend, maar verliezen elkaar ook steeds weer uit het oog. Allebei proberen ze hun droom na te jagen.

Hallie en Post zijn twee sterke personages die gedurende het verhaal groeien. Hallie luistert naar de kritiek van onder andere Post en daardoor worden haar boeken steeds beter. Ze gaat steeds beter met kritiek om en weet ook steeds beter met Post om te gaan. Post daarentegen leert wat de waarde van het leven is en dat het niet alleen om hem draait. Het gedeelte waarin husky/malamute Kikmuk een rol speelt, laat dit duidelijk zien.

“Zijn lichaam zou voor eeuwig rusten op Wheeler nummer 28. Goud of niet, die plek zou voor mij altijd heilig zijn.”

Toch komt Post lange tijd afstandelijk over. De stukken geschreven vanuit Hallie zijn dan ook veel makkelijker te lezen. Zij is menselijker en het is daarom ook makkelijker om je als lezer in haar in te leven. Wanneer Post naar Alaska gaat, wordt hij eerst flink gehard en daarna wordt hij ook steeds menselijker. Dit heeft McCoy mooi gedaan – het laat ontwikkeling zien in het personage Post Wheeler.

“Ik had in de Yukon de huid en klauwen van een ijsbeer gekregen en het was hoog tijd om eens te kijken hoe hard ik kon brullen.”

Terug naar Hallie Erminie, een legende die echt bestaan heeft. Dat is dan ook een minpunt. Als jij nog nooit van deze schrijfster hebt gehoord, zal er niet direct een bel gaan rinkelen. Toch was Hallie Erminie tussen 1982 en 1952 auteur. Haar Smoking Flax kwam uit in 1897 en A funace of Earth rolde in 1900 van de persen. Ook de andere genoemde boeken zijn officieel gepubliceerd. Het is een interessant gegeven dat Het gefluister van de bladeren gebaseerd is op een bestaande auteur. Het is alleen jammer dat dit voor veel lezers pas in het nawoord bekend wordt.

Desalniettemin leef je enorm met Hallie mee. Ze wil geen verschil in behandeling tussen haar – een vrouw – en Post – een man, wat erg lastig is zo rond 1900. Ze zet zich hiervoor in en laat zich op veel vlakken niet kisten. Ze trekt – tot ergernis van Post – continu haar eigen plan en dat maakt haar een zeer sterk personage. Ondanks dat de vrouw in 1900 nog niet veel voor het zeggen had, wist zij op haar eigen manier toch respect van het mannenvolk af te dwingen. 

Het verhaal draait natuurlijk om de liefde; maar die zit diep verstopt. Post vindt zichzelf niet geschikt voor een relatie en Hallie weet diep van binnen misschien wel wat ze voor Post voelt, maar doet hier niks mee. Waar veel romanschrijvers dan in de val trappen dat de personages alleen maar om elkaar heen draaien, roept dat in dit verhaal geen ergernis op. Ze ergeren zich aan elkaar, maar zijn ondertussen, onbewust, ook heel lief voor elkaar; ze willen het beste voor elkaar. Het enige wat nog moet gebeuren is dat de ogen geopend worden. Deze ontwikkeling is door McCoy goed verwerkt in het verhaal, zonder irritant of langdradig te worden. 

Het gefluister van de bladeren is een boek dat je moet liggen. Er gebeurt veel. Er wordt veel gereisd en er ligt verscholen liefde in het verschiet. Het kan voor sommige lezers te snel gaan en het is ook mogelijk dat de afstandelijkheid van Post een lezer doet afschrikken. Toch is het verhaal de moeite waard; het vertelt niet alleen het verhaal van Post en Hallie, maar ook geeft het een beeld van hoe de wereld er rond 1900 uit zag. Een klein stukje geschiedenis in een mooi verhaal. Klasse.