De tweede helft maakt alles goed

Lisa Gardner is zeker geen onbekende schrijfster, haar boeken worden in maar liefst dertig landen uitgebracht. Tot op de bodem is alweer haar dertigste boek. Ze begon haar schrijverscarrière met het schrijven van dertien boeken onder de naam Alicia Scott. Maar ook Lisa Gardner is een pseudoniem en wel voor Lisa Baumgartner. Haar werk als onderzoeksanalist voor een consultancybureau maakte dat zij zich ging interesseren voor forensisch onderzoek en die interesse gebruikte ze weer voor het schrijven van al die boeken die vaak op bestsellerlijsten terechtkomen.

Bij het politiebureau van een dorpje in New Hampshire komt een melding binnen van een auto-ongeluk. Agent Todd Reynes gaat naar de plek van het ongeval. Voordat de vrouw, Nicole Frank, die het ongeluk overleefd heeft de ambulance in geschoven wordt, roept ze dat ze Vero, een klein meisje, moeten vinden. Brigadier Wyatt Foster en zijn partner Kevin Santos doen ter plaatse onderzoek, maar ze kunnen geen kind vinden. Als ze de man van Nicole, Thomas, in het ziekenhuis ondervragen, horen ze dat Vero helemaal niet bestaat. Als Nicole weer thuis is, gaan ze een aantal keren langs om een aantal zaken opgehelderd te krijgen, maar eigenlijk maken die bezoekjes alles alleen maar onbegrijpelijker en ingewikkelder. Op een avond, gaan Wyatt en Kevin samen met Nicole naar de plek van het ongeluk. Als ze weer naar huis rijden, blijkt het huis van Nicole en Frank in brand te staan en is Thomas verdwenen. Nicole gaat mee naar het bureau en daar wordt een opmerkelijke ontdekking gedaan. Dit is nochtans slechts de eerste van vele, vreemde ontdekkingen.

Het begin van het verhaal is veelbelovend. De spanning is meteen beklemmend, maar helaas houdt deze spanning niet heel lang stand. Tot halverwege het verhaal verzandt het in details en herhalingen, wat de vaart eruit haalt. Gelukkig keert in de tweede helft de spanning terug. De vele wendingen en ontwikkelingen plaatsen je als lezer steeds opnieuw voor verrassingen. Vanaf het moment dat Wyatt en Kevin de eerste opmerkelijke ontdekking doen, blijf je als lezer in de ban van het verhaal, benieuwd naar wat er nog allemaal te gebeuren staat. Ondertussen maken we in een aantal flashbacks kennis met Vero als zesjarige, en de ‘vrouw’ en de ‘man’. Pas later wordt duidelijk waar deze flashbacks voor dienen. 

Psychologisch gezien steekt het verhaal uitstekend in elkaar. Het is verbazingwekkend hoe goed Gardner omgaat met de toch vaak ingewikkelde situaties. Persoonsverwisselingen, psychische stoornissen, geheimen en gedachten uit het verleden, alle puzzelstukjes vallen aan het einde van het verhaal in elkaar. Ook de liefde speelt een grote rol. Allesomvattende, opofferende liefde en dat is niet vreemd gezien het feit dat Gardner ondanks alles houdt van een happy end.

Nicole en haar man Thomas zijn ‘moeilijke’, onvoorspelbare personages. Maar Wyatt en Kevin zijn prettige, sympathieke personages die hopelijk vaker terugkeren in Gardners verhalen. Tessa, de vriendin van Wyatt en zelf als privédetective werkzaam, is al vaker opgedoken in eerdere verhalen.

Kortom, Tot op de bodem is een sterk verhaal dat je, ondanks het wat mindere eerste deel, met een beklemmend gevoel de bladzijden doet omslaan en je uiteindelijk met een diepe zucht het boek doet dichtklappen. De geheimen zijn ontrafeld en de mysteries zijn opgelost. Dit alles met een happy end!