Geen overtuigend debuut

Esther de Blank (1951) heeft, met haar interesse in techniek, bij diverse bedrijven waar ze installaties en machinekamers bouwde, gewerkt. Daarnaast heeft ze zelf een kotter gebouwd en is in 1999 als binnenschipper zelf op een spits gaan varen. Tevens is zij schipper op rondvaart- en charterschepen geweest. Haar hele leven lang heeft ze al verhalen geschreven. Een vriend daagde haar uit een boek te schrijven en dat is Tunnelmoord geworden.
Esther de Blank heeft twee, inmiddels volwassen kinderen en woont, als ze niet vaart op haar spits Avalon, met haar vrouw Anneke in Frankrijk.
Isabel Jansen, rechercheur bij de Franse politie, wordt gevraagd voor een onderzoek naar de moord op een schippersechtpaar. De moord is gepleegd in een bijna 5 kilometer lange tunnel van het kanaal Marne à la Saône. Isabel is zelf een schipperskind en kent de omgeving waar de moord gepleegd is doordat ze in haar vakanties meevoer aan boord van het schip van haar ouders. Na een aantal dagen wordt er in het kanaal een derde lijk gevonden. Dit blijkt de persoon te zijn die ook aan boord van het schip van het vermoorde echtpaar is geweest. Later blijkt dat deze persoon betrokken is geweest bij een roofoverval op een geldauto.
Aan Isabel de taak deze zaak op te lossen.
Tunnelmoord is de debuutroman van Esther de Blank. Uit het boek blijkt zeker de liefde en kennis van zaken van Esther voor de binnenscheepvaart. Maar, deze liefde en kennis is niet per definitie genoeg om een thriller te schrijven. Dit geldt zeker voor dit boek.
Het verhaal kabbelt, letterlijk en figuurlijk, door zonder echte hoogtepunten en zonder echte spanning. Het verhaal om de moord(en) en het onderzoek heen zit gedegen in elkaar, maar van enige diepgang is helaas geen sprake.
Het personage van Isabel wordt te weinig uitgediept. In het boek komt haar ietwat zelfverzekerde aard vaak aan het wankelen en, buiten het feit dat haar slechte eigenschappen (drinken en te laat komen) weliswaar veelvuldig genoemd worden, blijft het daar ook bij. Pas aan het einde van het boek komen we iets meer van Isabel te weten en komen ook haar relaties met haar moeder en haar vriendin Josien wat meer uit de verf.
De op verschillende zaken betrekking hebbende broeierige (Franse) sfeer wordt goed neergezet: het warme weer; de sfeer in Langres; het humeur van Isabel en de betrekkingen tussen Isabel en de plaatselijke autoriteiten.
Schippers vinden dit wellicht een interessant boek omdat zij zich wellicht in het verhaal kunnen verplaatsen, maar voor een doorsnee lezer kan het weinig boeien en valt er te weinig spanning te beleven. Jammer.