Weer een goed boek van Margot Vanderstraeten

Hoewel het boek in opdracht geschreven is, is het toch weer een typish Vanderstraeten boek. Prachtige schrijfstijl, indringend thema en een prachtig pakkend verhaal.Margot Vanderstraeten verplaatste zich voor dit boek opnieuw in een cultuur die even dichtbij als ver weg is. Psychische problemen worden in Marokkaanse gezinnen vaak niet herkend, of simpelweg ontkend. Zo kan Nadja haar anorexia lang verbergen. Haar moeder heeft nog nooit een kind meegemaakt dat vrijwillig honger lijdt. ‘Zulke kapsones bestaan in haar land niet.’ Zus Zaida is de enige die het gevaar ziet. het boek(je)is gebaseerd op gesprekken met patiënten, familieleden en hulpverleners.