Bijzondere relatie, maar onbevredigend.

Met veel plezier keek ik uit naar het boek van Alma Mathhijsen(1984) “Vergeet de meisjes” Ik had de preview gelezen en werd helemaal het verhaal ingetrokken. Ik kon niet wachten tot ik het boek kon lezen. Helaas maakte dat mijn verwachting niet helemaal waar. Na 2x overnieuw te zijn begonnen omdat ik de aandacht maar moeilijk bij het boek kon houden, werd ik ruim over de helft toch nog gegrepen door het verhaal.
Het draait om de vrouwen Iris Kouwenhoven en haar vriendin Kay Idle. Fields, een Amerikaans journalist, moet tegen zijn zin een verhaal schrijven over Iris. Zij is de schrijfster van de bestseller Antidote, dat al 20 jaar geleden is uitgegeven. Iris is ziek en Kay laat Fields niet toe bij haar. Door toeval belandt Fields in de slaapkamerkast van de vrouwen. Tijdens de observatie wordt de bijzondere relatie tussen Iris en Kay uitgediept. Het gaat over liefde, obsessie, afhankelijkheid, vooroordelen eenzaamheid en geluk. De dialogen worden mooi beschreven en geven een goed beeld van de manier waarop de vrouwen met elkaar omgaan. Gaandeweg ontstaat de vraag of de relatie wel is wat het lijkt.
De spanning wordt goed opgebouwd maar het einde komt wat mij betreft te abrupt en roept veel vragen op.