Onverschilligheid doodt

De Joods-Amerikaanse schrijver Elie Wiesel, overlevende van verschillende concentratiekampen, schreef ooit: "‘Ik heb altijd geloofd dat het tegenovergestelde
van liefde niet haat is, maar onverschilligheid."
Deze gedachte werkt de Vlaamse schrijver Gert Erauw uit in zijn psychologische thriller De Onverschilligen, een boek dat ik in een ruk (nu ja, twee eigenlijk) heb uitgelezen. In het boek worden vijf totaal verschillende personages in een mysterieuze kamer opgesloten. Een van hen moet zijn/haar leven geven om de anderen te redden. Erauw frist dit klassieke gegeven op met een zwierige stijl en sterk psychologisch inzicht. Zo hebben alle personages wel een donker geheim dat hun handelen stuurt en hen in conflict met de groep brengt. Echt slecht zijn ze niet, maar allemaal hebben ze wel iets om zich voor te schamen - de een al wat meer dan de ander.
Erauw schrijft beknopt en to-the-point maar dat belet hem niet om hier en daar fraaie stijlfiguren en filosofische gedachten in zijn tekst te stoppen. Zo vindt de lezer op p. 96 het volgende pareltje: 'Fysiek geweld won het immers altijd van de rede, want rede is niets anders dan geweld zonder vuisten.'
Met plezier gelezen dus. (en het woord 'operettemajordomus' (p.36) houd ik bij voor bij toekomstige Scrabble-partijen)