Een tegenvaller

Imojiman is het vervolg op Planet Pradroid, die op zichzelf te lezen is. VDR is een artificial intelligence die tijdens zijn verblijf in het brein van Stek heeft ontwikkeld tot een bewustzijn. Tijdens dit verhaal volgen we meerdere personages op hun reis naar El Sur, de droge woestijn van Espania.

Tja, om te beschrijven waar dit boek over gaat is erg lastig. Het zijn namelijk een heleboel verschillende verhaallijnen van een heleboel verschillende personages. En hoewel ze allemaal wel ongeveer dezelfde kant op gaan. Is dat meer in de letterlijke dan in de figuurlijke zin. De verhalen komen namelijk maar weinig bijeen.

Het boek is nogal chaotisch opgebouwd. We springen van het ene naar het ander perspectief en van het ene naar het andere verhaal. Het leest nergens echt lekker vloeiend. Je moet ten alle tijden de aandacht goed bij het verhaal houden, anders ben je al gauw de draad kwijt.

Het perspectief van VDR wordt vanuit de eerste persoon besproken. Terwijl de rest van de personages allemaal een derde persoonsbenadering hebben. Hierdoor lukt het niet zo goed om met de personages mee te gaan leven. Ook heeft VDR een kleinere rol in het geheel dan verwacht.

Er zit aan het verhaal geen heel duidelijk begin. Je heb echt het gevoel dat je achtergrondinformatie mist die je mogelijk in het eerste boek had kunnen vinden. Hierdoor val je een soort midden in een al lopend verhaal. Ook het einde is niet heel duidelijk. Ook in het middendeel van het boek krijgt het nergens een duidelijke richting behalve de letterlijke richting dat alle karakters onderweg zijn naar het zuiden.

Helaas moet ik dus concluderen dat dit boek eigenlijk een flinke teleurstelling was.