Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Koekblikken laten je geen kant op

Dorise van Driel 07 september 2020
Eerder gepost op: https://roodlokjeleest.blogspot.com/2020/09/christine-stephen-king.html#more
We duiken in het hoofd van Dennis die ons verteld over zijn beste vriend, Arnie Cunningham, een gepest buitenbeentje met een kraterhoofd aan puistjes. Arnie wordt gepest, terwijl Dennis goed ligt in de sociale hiërarchie op school en bij de football. Onderweg terug vanaf school stuitten ze op een oude Plymouth Fury en Arnie is direct verkocht door de wagen die rijp lijkt voor de schroothoop. De eigenaardige eigenaar Lebay noemt haar ´Christine´ en overlijdt kort na de verkoop. Ondertussen wijdt Arnie zich aan het opknappen van de wagen en raakt hierdoor steeds meer verwijderd van Dennis en zijn ouders. Daarnaast ondergaat hij een transformatie, wordt hij hierdoor aantrekkelijk voor Leigh, waarmee hij een relatie begint. Desondanks komt de wagen ook steeds meer tussen hen in te staan en lijkt Arnie steeds meer nare trekken te vertonen die Lebay ook bezat. Leigh bemerkt een bizarre concurrentie met de auto en krijgt, net als de andere personages, een hekel aan Christine. Christine lijkt namelijk een duister verleden te hebben, en neemt daarin iedereen mee die met haar te maken krijgt.

Mensen die me kennen, weten dat ik het niet zo heb op auto´s. Het idee om er uren in te zitten, benauwd me, want ik kan dan nergens fysiek heen (in tegenstelling tot de trein). Niet dat ik er echt een angst voor heb, echter past het gevoel sterk bij Christine. Arnie kan op den duur namelijk ook geen kant meer op, en is volledig in de ban van de Playmouth. Je kan het zelfs filosofisch doortrekken naar een verslaving, het oogde zo fijn, maar verwoest je volledig. Ondertussen lezen we onder het griezelen door ook over een vriendschap tussen twee jongens, vanuit de ogen van Dennis, en hoe loyaliteit kan overgaan in haat en verraad.

Stephen King schrijft nooit onverbloemd en neemt hierdoor alle nare thema´s in het menselijk leven en de donkerste plekken van de mens mee. Dat zorgt ervoor dat ik graag zijn boeken lees en dit vond ik opnieuw in Christine. Natuurlijk blijft de spanning in de boeken, die met name onderhuids is, het belangrijkste aspect van het verhaal. Gelukkig komt dit ook genoeg aan bod in Christine, want de duistere auto kruipt onder je huid. Wel moet ik zeggen dat het niet zijn sterkste of spannendste boek is, en het een vrij mild verhaal is wat betreft de gruwelijkheden waarvoor Stephen King bekend staat.

Verder wordt het boek geschreven vanuit Dennis, een perspectief die je niet vaak tegenkomt in de boeken van King en ik verfrissend vond. Hierdoor komt de psychologische horror dichter bij de lezer en zorgt dit voor een flink aantal uren vermaak. Zeker het einde was een klassieke King en zorgde voor een voldoenende leeservaring.

Tot slot maakt Stephen King van Christine een complete beleving door allerlei songteksten van oude nummers over auto´s aan het begin van ieder nieuw hoofdstuk te plaatsen, denk hierbij aan Bruce Springsteen en de Beach Boys, wat absoluut past bij de retro auto en de karakterverschuiving van Arnie.

Al met al was Christine weer een fijne Stephen King voor tussendoor, maar tipt ze bij lange na niet aan Pet Sematary of IT. Hoe dan ook is het wel een klassieker van zijn oevre en de moeite waard om te lezen, over je heen te laten komen. Mocht je net als ik vaker zijn boeken lezen, dan zul je merken dat Christine als easter egg vaker terugkomt in zijn wereld. Want als je eenmaal in aanraking bent geweest met de Playmouth, laat ze je nooit meer los..

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Dorise van Driel