intelligente ya-thriller

Mijn ogen vlogen over de pagina´s, terwijl ieder puzzelstukje langzaamaan op zijn plek viel. De afwisselende gebeurtenissen van Wil en Emily vinden niet in chronologische orde plaats en personages zijn op talloze wijze met elkaar verbonden. Tussendoor zie je memo´s en krantenberichten, die soms een verdieping en soms een aanwijzing vormen. Intelligente verwijzingen naar literatuur, maar ook naar taalkunde en met een doordachte theorie; dit alles zorgt ervoor dat mijn aandacht vastgehouden werd. Zo hebben geslaagde dichters hebben allemaal een naam aangenomen die verwijst naar echt-bestaande dichters, zoals Brönte, Wolf en Eliot.
Zit je eenmaal in het verhaal, dan is het niet lastig te begrijpen. Bijzonder is ook de filosofische ondertoon, want leven wij niet allemaal deels onder invloed van bepaalde teksten en woorden die onze bubbel vormen?

Ondanks de creativiteit en scherpzinnigheid, liep het boek naar mijn idee met een lichte sisser af. Het was te simpel en cliché voor een verder vrij vernuftige YA-thriller. Daarnaast lazen de door de dichters gebruikte woorden als typo´s, en hadden ze verder geen dubbele betekenis. Toch was dit boek een heel bijzondere rit, met een sterk verhaal en interessante personages. Aan het einde van het verhaal worden diverse zaken niet uitgelegd, waardoor het boek in mijn hoofd nog diverse vragen opriep. En die invloed kunnen alleen boeken met de juiste woorden op mij hebben.

Zie ook: https://roodlokjeleest.blogspot.com/2020/05/lexicon-max-barry.html#more