Lezersrecensie
Zeer indrukwekkend oorlogsverhaal over dappere vrouwen
De vergeten vrouwen van Kristin Hannah is het verhaal van een jonge vrouw in de Verenigde Staten die als verpleegkundige zich aanmeldt in het leger om in Vietnam de gewonden als gevolg van de oorlog te verzorgen. Een zeer aangrijpende en indrukwekkende roman. Het boek is verdeeld in 2 delen. Een gedeelte speelt zich af voor en tijdens de missie naar Vietnam en het andere na de terugkeer uit Vietnam.
Frances (Frankie) Grace McGrath is een meisje van twintig die zeer beschermd is opgevoed. Het zijn de jaren zestig en van haar wordt verwacht dat ze trouwt met een goede partij, kinderen krijgt en het huishouden verzorgt. Als ze bij het afscheidsfeest van haar broer Finley die bij de marine gaat dienen in Vietnam zijn vriend Rye leert kennen maakt deze de opmerking dat niet alleen mannen maar ook vrouwen helden kunnen zijn. Dit zet haar aan het denken.'Het gaf haar het gevoel alsof ze opnieuw wakker werd Er vormde zich een stoutmoedige nieuwe ambitie' Zo staat het prachtig omschreven in het boek. Ze heeft een opleiding tot verpleegkundige gedaan en ze meldt zich bij de landmacht om te dienen in Vietnam.
Frankie wordt uitgezonden en gaat werken in een evacuatiehospitaal niet ver van Saigon. Het leven daar is erg zwaar, ze maakt lange uren en ze ziet de meest vreselijke verwondingen. Gelukkig zijn er vanaf dag één twee goede vriendinnen, Barb en Ethel, die haar tot steun zijn. Samen sleuren ze elkaar er doorheen en regelmatig maken ze ook plezier als er even tijd voor is. Ook wordt Frankie voor het eerst verliefd.
Na een diensttijd van twee jaar is Frankie terug in haar geboorteplaats, Coronado. Hier begint deel 2 van het boek. Ze merkt meteen dat de sfeer ver te zoeken is en dat de mensen verdeeld zijn over de deelname van de VS aan Vietnam. Ze vraagt zich af 'Waarom schreven ze (de kranten) niet over de waarheid'. Er wordt ook veel ontkent dat er Amerikaanse vrouwen in Vietnam zijn geweest. Ze kan met haar gevoelens nergens terecht, ook niet bij haar ouders. Frankie tegen haar vader: ‘Jij denkt dat het niets betekent wanneer een vrouw, een verpleegkundige, de oorlog in gaat. Je vindt het eervol dat je zoon de oorlog in gaat en beschamend wanneer je dochter het doet’.
Ze raakt in een neerwaartse spiraal. Haar vriendinnen steunen haar. Zij ervaren hetzelfde gevoel van genegeerd te worden.
Kristin Hannah schrijft in een zeer fijne schrijfstijl, waardoor je het boek moeilijk weg kan leggen of los kan laten. Ook nadat je het boek uit hebt. Ze laat je stilstaan bij de gevolgen van een zinloze oorlog. Ze beschrijft wat het met mensen doet die er bij betrokken zijn op een meeslepende wijze. Er komen veel bloederige en gewelddadige scenes voor in het boek, maar dat is verder niet storend in het verhaal. Het is nou eenmaal oorlog, dus dan hoort dat er wel een beetje bij.
Na het lezen van dit boek ben ik heel nieuwsgierig geworden naar de andere boeken van Kirstin Hannah. Dit was het eerste boek dat ik van haar heb gelezen, maar het smaakt echt naar meer.
Bedankt dat ik dit boek mocht lezen in ruil voor een recensie. Bij het lezen van het leesfragment werd mijn interesse al gewekt en nu ik het boek uit heb is het mij zeker niet tegen gevallen. Ik geef dit boek dan ook 5 sterren!
Frances (Frankie) Grace McGrath is een meisje van twintig die zeer beschermd is opgevoed. Het zijn de jaren zestig en van haar wordt verwacht dat ze trouwt met een goede partij, kinderen krijgt en het huishouden verzorgt. Als ze bij het afscheidsfeest van haar broer Finley die bij de marine gaat dienen in Vietnam zijn vriend Rye leert kennen maakt deze de opmerking dat niet alleen mannen maar ook vrouwen helden kunnen zijn. Dit zet haar aan het denken.'Het gaf haar het gevoel alsof ze opnieuw wakker werd Er vormde zich een stoutmoedige nieuwe ambitie' Zo staat het prachtig omschreven in het boek. Ze heeft een opleiding tot verpleegkundige gedaan en ze meldt zich bij de landmacht om te dienen in Vietnam.
Frankie wordt uitgezonden en gaat werken in een evacuatiehospitaal niet ver van Saigon. Het leven daar is erg zwaar, ze maakt lange uren en ze ziet de meest vreselijke verwondingen. Gelukkig zijn er vanaf dag één twee goede vriendinnen, Barb en Ethel, die haar tot steun zijn. Samen sleuren ze elkaar er doorheen en regelmatig maken ze ook plezier als er even tijd voor is. Ook wordt Frankie voor het eerst verliefd.
Na een diensttijd van twee jaar is Frankie terug in haar geboorteplaats, Coronado. Hier begint deel 2 van het boek. Ze merkt meteen dat de sfeer ver te zoeken is en dat de mensen verdeeld zijn over de deelname van de VS aan Vietnam. Ze vraagt zich af 'Waarom schreven ze (de kranten) niet over de waarheid'. Er wordt ook veel ontkent dat er Amerikaanse vrouwen in Vietnam zijn geweest. Ze kan met haar gevoelens nergens terecht, ook niet bij haar ouders. Frankie tegen haar vader: ‘Jij denkt dat het niets betekent wanneer een vrouw, een verpleegkundige, de oorlog in gaat. Je vindt het eervol dat je zoon de oorlog in gaat en beschamend wanneer je dochter het doet’.
Ze raakt in een neerwaartse spiraal. Haar vriendinnen steunen haar. Zij ervaren hetzelfde gevoel van genegeerd te worden.
Kristin Hannah schrijft in een zeer fijne schrijfstijl, waardoor je het boek moeilijk weg kan leggen of los kan laten. Ook nadat je het boek uit hebt. Ze laat je stilstaan bij de gevolgen van een zinloze oorlog. Ze beschrijft wat het met mensen doet die er bij betrokken zijn op een meeslepende wijze. Er komen veel bloederige en gewelddadige scenes voor in het boek, maar dat is verder niet storend in het verhaal. Het is nou eenmaal oorlog, dus dan hoort dat er wel een beetje bij.
Na het lezen van dit boek ben ik heel nieuwsgierig geworden naar de andere boeken van Kirstin Hannah. Dit was het eerste boek dat ik van haar heb gelezen, maar het smaakt echt naar meer.
Bedankt dat ik dit boek mocht lezen in ruil voor een recensie. Bij het lezen van het leesfragment werd mijn interesse al gewekt en nu ik het boek uit heb is het mij zeker niet tegen gevallen. Ik geef dit boek dan ook 5 sterren!
3
Reageer op deze recensie
