Een mooie traditie voortgezet

Op een doorsneeochtend komt rechercheur De Cock op het bureau, waar het erg rustig is. Maar dat blijkt stilte voor de storm. Dries Landman, die eerder door De Cock werd opgepakt, is net na zijn vrijlating om het leven gebracht. De Cock en zijn collega Vledder gaan op onderzoek uit en gaan daarvoor zelfs naar Antwerpen. Voor Vledder wordt het een confronterend onderzoek. Zijn vriendin, die in de prostitutie werkzaam blijkt te zijn, lijkt nauwer bij de zaak betrokken dan hem lief is.

De Cock en de zoete wraak is het 79ste deel in de reeks over de Amsterdamse rechercheur De Cock, een hele prestatie. Het is niet alleen een prestatie om zoveel boeken over één personage te schrijven, maar ook om het publiek al ruim vijf decennia lang te boeien hiermee, zeker omdat de inhoud flinterdun is. Ieder deel kent een vaste opbouw met nagenoeg dezelfde personages (zoals zijn collega Vledder, commissaris Buitendam, De Cocks echtgenote en barman Smalle Lowie) en locaties (het politiebureau en (nabije) omgeving). Ook de opbouw van ieder verhaal is hetzelfde en de ontknoping (De Cock vertelt aan zijn vrouw hoe de zaak in elkaar steekt) is telkens een vaste waarde. Na 78 delen kent dit deel dus geen verrassingen, het is een voortzetting van een mooie traditie. Overigens worden de boeken sinds enkele delen niet langer door wijlen Appie Baantjer geschreven, maar geheel in zijn schrijfstijl voortgezet door Peter Römer, die eerder enkele scenario’s van de bekende tv-serie verwerkte tot boeken.

Zoals gezegd is de inhoud van het verhaal flinterdun: er wordt een man vermoord en De Cock gaat samen met zijn assistent Vledder op onderzoek uit. Spannend wordt het niet, het verloop is voorspelbaar en karakters worden niet echt uitgediept. Met dit in je achterhoofd vraag je je af wat het geheim is van deze reeks? Misschien wel het kneuterige en een tikje nostalgie (er hangt toch een zweem naar vroeger in)? Of is het omdat de verhalen erg toegankelijk zijn, ook voor de niet-doorgewinterde lezer? Ieder verhaal zorgt namelijk voor enkele uurtjes niet te moeilijk leesplezier, De Cock en de zoete wraak vormt hier geen uitzondering op. Wie één verhaal uit de Baantjerreeks heeft gelezen, heeft ze dus eigenlijk allemaal gelezen.

De Cock en de zoete wraak komt tegemoet aan de honger van de Baantjerliefhebbers die telkens naar een nieuw verhaal verlangen, geheel volgens de traditie die Baantjer ooit startte. Niks mis mee, want een traditie is niet voor niks een traditie: het zorgt voor een vaste waarde. Je weet wat je kunt verwachten: lekker lezen in alle eenvoud.