Trust me on the sunscreen

Ergens las ik dat als je Tommy Wieringa beter wilde begrijpen je het boek ‘Ga niet naar zee’ zou moeten lezen. Het is een boek met korte verhalen die elementen van het leven van Wieringa bevatten

Het boek bleek niet meer regulier leverbaar dus er was niet heel gemakkelijk aan te komen. Maar uiteindelijk gelukt.

Het boek bevat 143 verhalen. Het zijn relatief erg korte verhalen. Gemiddeld iets van anderhalve bladzijde, 400-500 woorden misschien. Kortste verhaal is getiteld Slager en heeft 194 woorden. Titel meegerekend. Niet genoeg voor de eisen aan een Hebban recensie.

De meester van het zeer korte verhaal (zkv) was A.L. Snijders. Het was zijn handelsmerk. Gemiddeld 300-400 woorden meldde een krant. In het boek wordt duidelijk dat Wieringa Snijders persoonlijk kende. Dit boek bevat eigenlijk allemaal zkv.’s. Oefeningen in het gebruik van een beperkte ruimte. Hij zou toch niet…..?

Wieringa toont zich een prima leerling van Snijder! De zkv’s zijn leuk en onderhoudend. Soms verrassend. En ook knap om in die beperkte ruimte een treffend beeld neer te zetten.

De verhalen zijn autobiografisch. Dus door de korte flarden zien we Tommy Wieringa ontstaan. Ook zien we stukken van wat in zijn boeken terugkomt. Zo zijn er twee verhalen van iemand die een vliegtuig bouwt en er mee de lucht ingaat. Net als bij Joe Speedboot beschreven wordt.

En wat weten we nu van Wieringa? Dat hij nu op een moeilijk bereikbare plek woont (in de Beemster?). Van dieren houdt. In ieder geval katten heeft of heeft gehad. Dat hij oorspronkelijk uit het Oosten van het land komt. Hij Zen beoefent. Rugby speelt. Van klassieke muziek houdt (waarbij Wim Statius Muller met zijn Antilliaanse dansen een nieuwe ontdekking is). Regelmatig in een klooster verblijft. Ooit een reis door Europa heeft gefinancierd door al rondtrekkend aanstekers vanuit zijn achterbak te verkopen. Een vogelliefhebber/-kenner is. Met een Montblanc met witgouden punt, de Starwalker Cool Blue, schrijft. Om maar wat voorbeelden te noemen.
Kennen we Wieringa dan nu beter? Dat vind ik niet. De verhalen zijn erg leuk en onderhoudend, maar zijn uiteindelijk toch ‘beschouwend’. Beetje afstandelijk. Ze gaan niet over wat Wieringa nu echt beweegt of raakt. Dat blijft op de achtergrond.

‘Ga niet naar zee’, is de laatste zin uit een verhaal. De titel van dat betreffende verhaal is ‘Ballon’. Zo’n ballon, losgelaten door een kind met een kaartje er aan wat je moet terugsturen als je die vindt. Degene die het verst komt heeft gewonnen. Deze ballon wordt uit de sloot gevist door een man die een kaartje schrijft aan ‘kleuter’ (de naam is door het water onleesbaar geworden) en meldt dat de ballon door iemand op een schip honderd zeemijl ten westen van Tristan da Cunha gevonden is. En het briefje aan de ‘kleuter’ leest als het liedje van Bas Luhrmann ‘Wear Sunscreen’ (alhoewel sommigen zeggen dat de titel ‘Everybody is Free’ is). Een opsomming van vreemde aanbevelingen en wijze raad. Ga niet naar zee is daar de laatste van. Het hele stukje: ‘Vrees niet, kleuter, en twijfel niet te veel, ook al zeggen de filosofen dat je daar wijs van wordt. Wees vrolijk. Eet uien tegen kanker. Draag nooit de schoenen van een dode. Ga niet naar zee.’
‘Trust me on the sunscreen’ is overigens de laatste zin van het prachtige nummer van Luhrmann!
(Deze recensie telt 562 woorden).