over vriendschap en eenzaamheid

‘Vanaf juli van zijn tweede jaar aan de universiteit tot januari van het jaar daarop was er geen moment van zijn leven dat Tsukuru Tazaki niet aan de dood dacht.’ Dit is de beginregel van de roman.
Tsukuru is uit het vriendengroepje van school gezet. Ineens is hij alleen. Hij begrijpt niet waarom.
Hij blijft er aan denken, het doet nog steeds pijn, ook na 16 jaar bepaalt deze gebeurtenis nog steeds zijn leven. Als zijn vriendin Sala ook vindt dat hij moet uitzoeken wat er toen eigenlijk is gebeurd, start zijn zoektocht. Een zoektocht die bestaat uit droom en werkelijkheid, uit kleur en kleurloosheid.

Het verhaal kenmerkt zich door lange volzinnen. Prachtige zinnen in een mooie stijl. Hier moest ik wel even aan wennen, maar toen ik enkele pagina’s had gelezen zat ik in het verhaal. Een prachtig verhaal over vriendschap, eenzaamheid met een psychologische achtergrond.
Zeer zeker geen kleurloos verhaal. Ik heb het met veel plezier gelezen! Een aanrader!