Lezersrecensie
Het misdaaddebuut van Christian De Coninck
“Brusselse speurders ontmaskeren een Russische maffiabende.”, zo beschrijft Christian De Coninck (2007) zijn misdaaddebuut in een zin. De Brusselse commissaris neemt je mee in een internationaal dossier, dat al gauw heel wat complexer blijkt te zijn.
Een klein jongetje met een passie voor politie kan op 22-jarige leeftijd zijn droom waarmaken en begint zijn carrière als agent in Brussel. Enkele jaren later, kan hij worden aangesproken als commissaris De Coninck en schrijft hij een voortreffelijk boek, genaamd De Praagse Connectie. Het was nooit de bedoeling geweest van De Coninck om een misdaadreeks te schrijven tot hij getroffen wordt door een ziekte. Zijn tijdsbedrijf wordt schrijven, hieruit ontstaan boeken die het politieleven in de verf zetten. Door zijn boeken kon hij de wereld laten zien dat agenten ook gevoelens en emoties hebben, alleen moeten zij deze vaak aan de kant schuiven als het op dergelijke onderzoeken aankomt. Deze gedachten verwerkte hij in het maken van het hoofdpersonage: Stijn Goris.
Christian (°1960) bundelde al zijn kennis die hij opdeed tijdens het betreden van verschillende functies, tot een spannende thriller die al heel wat succes boekte.
De Praagse connectie gaat over Stijn Goris, die samen met zijn partner Stef Pauwels het mysterie rond de vliegtuigcrash op het strand van Koksijde moet oplossen. Doordat zelfmoord wordt uitgesloten gaan ze opzoek naar de dader die het vliegtuig saboteerde. Zo komen ze terecht in een internationale zoektocht naar een Russische maffiabaas. Bovendien worstelt Stijn Goris met zijn verleden.
Christian koos voor een personele verteller, waarin hij vertelt in de hij- of zij-vorm. Hierdoor laat hij ons gedurende het hele verhaal kennis maken met Stijn Goris en komen we steeds meer te weten over zijn verleden en wat hij denkt of voelt. Al snel is duidelijk dat Stijn gruwelijke dingen heeft meegemaakt toen hij jong was. Al deze gebeurtenissen ziet hij terugkomen in zijn dromen. Christian maakt de lezer duidelijk wanneer Stijn droomt, door te schrijven in een ander en kleiner lettertype. Deze dagdromen zorgen ervoor dat Stijn zijn verleden nooit heeft kunnen loslaten, wanneer hij dan ook nog geconfronteerd wordt met deze zaak, komen de dromen steeds frequenter voor. Al dit maakt dat Stijn een round character is, d.w.z. dat we doorheen het verhaal de evolutie meemaken van het personage en waarbij het een duidelijke karaktertekening krijgt (= traumatisch verleden). Deze kijk in het verleden van Stijn, zorgt eigenlijk voor een tweede zoektocht of verhaallijn. De lezer is nu opzoek naar de dader van de crash, maar wilt nu ook de waarheid achter de het verleden van Stijn ontdekken.
De schrijfstijl van De Coninck zorgde ervoor dat het boek soms moeilijk te volgen was. Raymond Detrez (2007) zegt dat dit te wijten is aan het gebruik van vele technische termen waardoor de feiten niet altijd te volgen zijn. Afkortingen en benamingen, waarvan de lezer de betekenis niet kent , maken het boek onnodig moeilijk. Persoonlijk denk ik dat dit te wijten is aan de job van de schrijver. Hij is zelf commissaris en gebruikt dus dagelijks dit vakjargon en beseft zo niet de moeilijkheid van zijn boek. Hierdoor verhoogt hij ook de leeftijdscategorie van de lezer. Langs de andere kant, is het zo precies mogelijk weergeven van de werkelijkheid en de werking van de (Brusselse) politie het doel van de schrijver.
Daarnaast is het verhaal chronologisch opgebouwd met enkele flashbacks, waarin we terugkeren naar het verleden van Stijn. De Coninck zorgt bovendien dat het verhaal nooit verveeld, hij zorgt telkens voor een nieuwe wending, wanneer het verhaal dreigt stil te vallen, waardoor je wilt blijven lezen.
De eigenlijke drijfveer van Christian om het boek te schrijven, werd hierboven al vermeld. Voor ik dit wist, had ik al een vermoeden dat hij het boek schreef om duidelijkheid te scheppen over de politie van Brussel, maar het deed me ook denken aan een autobiografie. Het leek of de schrijver zijn leven of een mogelijk trauma wou weergeven in het boek en hierdoor trachtte te verwerken. Misschien wou hij laten zien, dat je jeugd vaak een grote rol speelt op de keuze van je job, want ook dit was bij zijn keuze van toepassing.
Over het algemeen vond ik De Praagse Connectie een zeer goed boek. Er zijn ten slotte ook maar twee negatieve punten die ik kan opbrengen. Ten eerste, het gebruik van het vakjargon, wat het boek soms wat moeilijk maakte. Ten tweede, het boek was soms net iets te voorspelbaar waardoor het soms een beetje saai werd. Christian lost dit perfect op, door af te wisselen met zeer onverwachte delen. Langs de andere kant zijn er dus heel wat positieve kanten aan het boek zoals de verhaalopbouw, deze zat zodanig goed in elkaar dat je zin krijgt om nog een boek van Christian De Coninck te lezen. Bovendien stelt het boek je gerust in deze tijden van terreur. Het laat zien dat de politie meer is dan wat je eigenlijk over hen denkt. Ondanks de moeilijke taal, leest het boek zeer vlot. Doordat hij steeds voor een andere wending zorgt, wil je steeds blijven lezen en ontdekken hoe de moord op Parker werd gepleegd. Bovendien zie je steeds meer de gelijkenissen tussen het onderzoek en het verleden van Stijn Goris, waardoor je een soort van medelijden kweekt en je sympathiseert met het personage.
Voor wie zin heeft in een vlotte thriller, is De Praagse connectie een echte aanrader. Ontdek het reilen en zeilen van de Brusselse politie, gecombineerd met een vleugje humor en vele spannende acties. En vooral, ontdek het verleden van Stijn Goris.
Bibliografie:
De Coninck,C.(2007). De Praagse Connectie. Antwerpen: Houtekiet
Christian De Coninck, (2007). Bio Geraadpleegd op 22 oktober 2016, via
http://www.christiandeconinck.be/bio/
J.A. Dautzenberg(2008). Recensie Geraadpleegd op 22 oktober 2016, via http://zoeken.bibliotheek.be/detail/Christian-de-Coninck/De-Praagse-connectie-misdaadroman/Boek/?itemid=|library/marc/vlacc|3062688
Detrez R.,(2007) Recensie De Praagse Connectie Geraadpleegd op 23 oktober 2016, via http://deleeswolf.be
Een klein jongetje met een passie voor politie kan op 22-jarige leeftijd zijn droom waarmaken en begint zijn carrière als agent in Brussel. Enkele jaren later, kan hij worden aangesproken als commissaris De Coninck en schrijft hij een voortreffelijk boek, genaamd De Praagse Connectie. Het was nooit de bedoeling geweest van De Coninck om een misdaadreeks te schrijven tot hij getroffen wordt door een ziekte. Zijn tijdsbedrijf wordt schrijven, hieruit ontstaan boeken die het politieleven in de verf zetten. Door zijn boeken kon hij de wereld laten zien dat agenten ook gevoelens en emoties hebben, alleen moeten zij deze vaak aan de kant schuiven als het op dergelijke onderzoeken aankomt. Deze gedachten verwerkte hij in het maken van het hoofdpersonage: Stijn Goris.
Christian (°1960) bundelde al zijn kennis die hij opdeed tijdens het betreden van verschillende functies, tot een spannende thriller die al heel wat succes boekte.
De Praagse connectie gaat over Stijn Goris, die samen met zijn partner Stef Pauwels het mysterie rond de vliegtuigcrash op het strand van Koksijde moet oplossen. Doordat zelfmoord wordt uitgesloten gaan ze opzoek naar de dader die het vliegtuig saboteerde. Zo komen ze terecht in een internationale zoektocht naar een Russische maffiabaas. Bovendien worstelt Stijn Goris met zijn verleden.
Christian koos voor een personele verteller, waarin hij vertelt in de hij- of zij-vorm. Hierdoor laat hij ons gedurende het hele verhaal kennis maken met Stijn Goris en komen we steeds meer te weten over zijn verleden en wat hij denkt of voelt. Al snel is duidelijk dat Stijn gruwelijke dingen heeft meegemaakt toen hij jong was. Al deze gebeurtenissen ziet hij terugkomen in zijn dromen. Christian maakt de lezer duidelijk wanneer Stijn droomt, door te schrijven in een ander en kleiner lettertype. Deze dagdromen zorgen ervoor dat Stijn zijn verleden nooit heeft kunnen loslaten, wanneer hij dan ook nog geconfronteerd wordt met deze zaak, komen de dromen steeds frequenter voor. Al dit maakt dat Stijn een round character is, d.w.z. dat we doorheen het verhaal de evolutie meemaken van het personage en waarbij het een duidelijke karaktertekening krijgt (= traumatisch verleden). Deze kijk in het verleden van Stijn, zorgt eigenlijk voor een tweede zoektocht of verhaallijn. De lezer is nu opzoek naar de dader van de crash, maar wilt nu ook de waarheid achter de het verleden van Stijn ontdekken.
De schrijfstijl van De Coninck zorgde ervoor dat het boek soms moeilijk te volgen was. Raymond Detrez (2007) zegt dat dit te wijten is aan het gebruik van vele technische termen waardoor de feiten niet altijd te volgen zijn. Afkortingen en benamingen, waarvan de lezer de betekenis niet kent , maken het boek onnodig moeilijk. Persoonlijk denk ik dat dit te wijten is aan de job van de schrijver. Hij is zelf commissaris en gebruikt dus dagelijks dit vakjargon en beseft zo niet de moeilijkheid van zijn boek. Hierdoor verhoogt hij ook de leeftijdscategorie van de lezer. Langs de andere kant, is het zo precies mogelijk weergeven van de werkelijkheid en de werking van de (Brusselse) politie het doel van de schrijver.
Daarnaast is het verhaal chronologisch opgebouwd met enkele flashbacks, waarin we terugkeren naar het verleden van Stijn. De Coninck zorgt bovendien dat het verhaal nooit verveeld, hij zorgt telkens voor een nieuwe wending, wanneer het verhaal dreigt stil te vallen, waardoor je wilt blijven lezen.
De eigenlijke drijfveer van Christian om het boek te schrijven, werd hierboven al vermeld. Voor ik dit wist, had ik al een vermoeden dat hij het boek schreef om duidelijkheid te scheppen over de politie van Brussel, maar het deed me ook denken aan een autobiografie. Het leek of de schrijver zijn leven of een mogelijk trauma wou weergeven in het boek en hierdoor trachtte te verwerken. Misschien wou hij laten zien, dat je jeugd vaak een grote rol speelt op de keuze van je job, want ook dit was bij zijn keuze van toepassing.
Over het algemeen vond ik De Praagse Connectie een zeer goed boek. Er zijn ten slotte ook maar twee negatieve punten die ik kan opbrengen. Ten eerste, het gebruik van het vakjargon, wat het boek soms wat moeilijk maakte. Ten tweede, het boek was soms net iets te voorspelbaar waardoor het soms een beetje saai werd. Christian lost dit perfect op, door af te wisselen met zeer onverwachte delen. Langs de andere kant zijn er dus heel wat positieve kanten aan het boek zoals de verhaalopbouw, deze zat zodanig goed in elkaar dat je zin krijgt om nog een boek van Christian De Coninck te lezen. Bovendien stelt het boek je gerust in deze tijden van terreur. Het laat zien dat de politie meer is dan wat je eigenlijk over hen denkt. Ondanks de moeilijke taal, leest het boek zeer vlot. Doordat hij steeds voor een andere wending zorgt, wil je steeds blijven lezen en ontdekken hoe de moord op Parker werd gepleegd. Bovendien zie je steeds meer de gelijkenissen tussen het onderzoek en het verleden van Stijn Goris, waardoor je een soort van medelijden kweekt en je sympathiseert met het personage.
Voor wie zin heeft in een vlotte thriller, is De Praagse connectie een echte aanrader. Ontdek het reilen en zeilen van de Brusselse politie, gecombineerd met een vleugje humor en vele spannende acties. En vooral, ontdek het verleden van Stijn Goris.
Bibliografie:
De Coninck,C.(2007). De Praagse Connectie. Antwerpen: Houtekiet
Christian De Coninck, (2007). Bio Geraadpleegd op 22 oktober 2016, via
http://www.christiandeconinck.be/bio/
J.A. Dautzenberg(2008). Recensie Geraadpleegd op 22 oktober 2016, via http://zoeken.bibliotheek.be/detail/Christian-de-Coninck/De-Praagse-connectie-misdaadroman/Boek/?itemid=|library/marc/vlacc|3062688
Detrez R.,(2007) Recensie De Praagse Connectie Geraadpleegd op 23 oktober 2016, via http://deleeswolf.be
1
Reageer op deze recensie
