Leuke opzet maar rommelig einde

Ik las dit boek voor de Ezzulia Maandchallenge omdat er een vorm van beginrijm in de titel zit: D oopvont van de D uivel. Ik had het boek al sinds 2007 in huis, en was er nooit aan toegekomen het op te pakken.
Dit boek heeft mij niet teleurgesteld. Het verhaal heeft vaart, mysterie en menselijke, goed neergezette hoofdpersonen. Ook het feit dat het in St. Petersburg speelde vond ik interessant, ik lees te weinig over de Russische samenleving en hoe het leven daar aanvoelde ná de ineenstorting van het Sovjet imperium maar vóór de Poetin-onderdrukking.
Het schilderij waar het in dit verhaal omdraait lijkt mysterieuze, dodelijke eigenschappen te hebben. Ondanks dat Katja (de hoofdpersoon via wie we dit verhaal te horen krijgen) zichzelf best nuchter vind en niet gelooft in spoken of goden, kan ze het toch niet verklaren hoe er een spoor van schijnbaar spontane overlijdens wordt nagelaten door het werk.
De oligarchie die onder Jeltsin in Rusland ontstond komt om de hoek kijken, evenals agenten van de politie die door iedereen gewantrouwd worden als overblijfselen van het oude Sovjet geheime-dienst-apparaat.
En dan is er nog die wat schuchtere, onhandige Nederlander die één van de weinige Lucas van Ostrea kenners ter wereld blijkt te zijn, die spontaan in St. Petersburg verschijnt als het doek in de publiciteit verschijnt.
Katja wil de onderste steen bovenhalen over óf en zo ja, hoe de overlijdens te maken hebben met het schilderij en gaat op onderzoek uit. Niet zonder gevaar, en of ze uiteindelijk een antwoord vind blijft lang onduidelijk.

Het boek was niet echt bloedstollend spannend, maar de plot was toch interessant genoeg. Het enige wat ik echt op het werk kan aanmerken is, dat het einde, met de nodige onthullingen, nogal rommelig aanvoelde en daardoor lijkt het afgeraffeld. Zonde voor de rest van dit boek, de vierde ster die ik anders zou hebben gegeven blijft hierdoor achterwege.