Lezersrecensie
Weemoedig dwalen door Antwerpen
Het dwaallicht is Elsschot's laatste boek, maar de eerste die ik lees van deze Vlaamse gigant. Ik ben daarom nog niet heel erg 'belast' met kennis over Frans Laarmans en las het boek als een eerste kennismaking met deze burgerman.
Sympathiek, met een neiging tot melancholie en een zucht naar avontuur die wordt beperkt door het echte leven, zo zou ik hem willen omschrijven in deze korte ontmoeting. Ik moest ook nog even denken aan de beroemde regels uit het gedicht 'Het huwelijk', ook van Elsschot '(..) want tussen droom en daad staan wetten in de weg, en praktische bezwaren, en ook weemoedigheid (..)'.
De zoektocht die Laarmans op een regenachtige avond door Antwerpen voert met drie hem onbekende Afghaanse zeelieden voelt weemoedig en nutteloos. Maar uiteindelijk is hier de reis belangrijker dan de bestemming. Er wordt een brug geslagen tussen verschillende culturen, mensen leren elkaar beter kennen. En dat alles in een mooi, kort, prachtig geschreven novelle die uitnodigt tot opnieuw lezen.
Sympathiek, met een neiging tot melancholie en een zucht naar avontuur die wordt beperkt door het echte leven, zo zou ik hem willen omschrijven in deze korte ontmoeting. Ik moest ook nog even denken aan de beroemde regels uit het gedicht 'Het huwelijk', ook van Elsschot '(..) want tussen droom en daad staan wetten in de weg, en praktische bezwaren, en ook weemoedigheid (..)'.
De zoektocht die Laarmans op een regenachtige avond door Antwerpen voert met drie hem onbekende Afghaanse zeelieden voelt weemoedig en nutteloos. Maar uiteindelijk is hier de reis belangrijker dan de bestemming. Er wordt een brug geslagen tussen verschillende culturen, mensen leren elkaar beter kennen. En dat alles in een mooi, kort, prachtig geschreven novelle die uitnodigt tot opnieuw lezen.
1
Reageer op deze recensie