Eén van de beste boeken van 2025!

De wederhelft. Door: Gun-Britt Sundström.

Ergens las ik zo een goede recensie over De wederhelft dat ik het boek ook persé wou lezen, en wat ben ik daar blij om. 509 pagina’s lang werd ik betoverd door Martina, het hoofdpersonage in De wederhelft.

Sundström schreef dit boek al in 1976, voor mijn geboorte, maar het voelt nog helemaal van nu. Oké, de brieven zijn vervangen door mails of appjes maar het spel van de liefde blijkt nog even ongrijpbaar en onbegrijpbaar.

Martina en Gustav zijn de Connell en Marianne (Normal People) van hun tijd. Met een hoofdpersonage dat qua persona en vertelstem aan de verteller in de Faxen aan Ger (Nicolien Mizee) doet denken. Martina is slim, onafhankelijk, origineel, een sterke persoonlijkheid die twijfelt aan alles, veel humor bezit en de dingen uit een net iets andere hoek bekijkt.

Van beginnende verliefdheid over de saaie alledaagsheid van een langdurige relatie tot aan de breuk (en nog een breuk en nog één…) volgen we Martina en Gustav op de voet. Aan tafel, in bed, op Het Eiland, onderweg met de fiets, in hun vele brieven, … alles maken we vanop de eerste rij mee. Vanuit het oogpunt van Martina; met haar blik, ideeën, twijfels, pijn, verdriet,...

En al klinkt dit heel persoonlijk en anekdotisch toch is het een verhaal dat tijd, plaats en personen overstijgt. Doordat het zo eerlijk is, naar alle aspecten van een relatie durft te kijken, bespreekt wat vaak onbesproken, blijft leest deze roman als een huwelijkstherapie-handboek. Maar meer nog is het een zelfhulpboek. Het spoort je, door middel van Martina, aan om vooral je eigen weg te gaan. En te blijven gaan. Ook al is dat pad soms eenzaam, angstaanjagend en triest.

Gelukkig zijn er altijd boeken die je pad kunnen verlichten.
De wederhelft is één van de beste boeken van 2025 (en ik las er dit jaar al 140 dus…)! Tijdloos.